Monitorowanie chorego w czasie i po znieczuleniu regionalnym.

Monitorowanie chorego w czasie i po znieczuleniu regionalnym. Maciej Naturalny

Cele monitorowania • Monitorowanie pomaga ocenić czynności najważniejszych narządów i układów podczas znieczulenia oraz czuwać nad nimi. • Standardowe monitorowanie do znieczulenia regionalnego obejmuje: • ELEKTROKARDIOGRAM • POMIAR CIŚNIENIA KRWI • CZĘSTOŚĆ ODDECHÓW • SATURACJE KRWI TĘTNICZEJ

EKG • Monitorowanie umożliwia wykrycie zaburzeń rytmu, niedokrwienia mięśnia sercowego,zaburzeń elektrolitowych. • Najczęściej wykorzystywane odprowadzenia II i V5

CIŚNIENIE TĘTNICZE KRWI • CTK jako wskaźnik przepływu krwi przez narządy • Pomiar nieinwazyjny • Źródła najczęstszych błędów • Niewłaściwy rozmiar mankietu • Zbyt duża szybkość opróżniania mankietu

SATURACJA KRWI TĘTNICZEJ • Wykorzystanie metody spektrofotometrii do pomiaru zmian absorpcji światła przez hemoglobinę • Niska saturacja może wynikać ze stanu klinicznego pacjenta lub może być wynikiem artefaktów • 1. błękit metylenowy 2.methemoglobina 3.karboksyhemoglobina 4.elektrokoagulacja, słaba perfuzja, ruch pacjenta

NAJCZĘSTSZE POWIKŁANIA ZNIECZULENIA RDZENIOWEGO • Spadek ciśnienia krwi • Bradykardia • Wzmożona wrażliwość na leki uspokajające • Nudności i wymioty • Bóle głowy • Uszkodzenia nerwów • Całkowite znieczulenie podpajęczynówkowe • Krwiak / ropień w miejscu wkłucia

SPADEK CIŚNIENIA • Utrata naczyniowego oporu obwodowego podlegającego kontroli współczulnej (spadek CTK, OCŻ a AS, objętość wyrzutowa i rzut serca obniżają się w niewielkim stopniu) • Kiedy wzrasta częstość hipotensji ? • Leczenie hipotensji. (pozycja Trendelenburga) • Ostrożne stosowanie nawodnienia u pacjentów z ograniczoną rezerwą krążeniową.

RÓŻNICE POSTEPOWANIA W ALGORYTMIE ALS • Różnice postępowania w zatrzymaniu krążenia u pacjenta po znieczuleniu podpajęczynówkowym.

NUDNOŚCI I WYMIOTY • Wynik hipotensji i spadku przepływu mózgowego.

ETIOLOGIA I CZYNNIKI RYZYKA BRADYKARDII • 1.Wzrost napięcia nerwu błędnego • 2.Blokada włókien przyspieszających Th1-Th4 • 3. Odruch Bezolda-Jarischa • 4. Pacjenci z grupy ryzyka • LECZENIE

WZMOŻONA WRAŻLIWOŚĆ NA LEKI USPOKAJAJĄCE • Zauważono, że znieczulenie rdzeniowe i zewnątrzoponowe wzmaga efekt nasenny midazolamu, izofluranu, sewofluranu, tiopentalu.

CECHY KLINICZNE I LECZENIE PDPH • Popunkcyjne bóle głowy, mechanizm powstawania • Cechy bólu • Pacjenci predysponowani • Leczenie

KRWIAKI ZEWNĄTRZOPONOWE • Kiedy powstają • Symptomatologia • Diagnostyka i leczenie

BLOKADA CENTRALNA A FIZJOLOGIA • Zmiana wentylacji • Rozciągnięcie pęcherza moczowego • Perystaltyka • Zmiany termoregulacji • Zmiany neuroendokrynne

WSTRZYKNIĘCIA DONACZYNIOWE • Objawy neurotoksyczności • Objawy kardiotoksyczności • Dawki maksymalne dla • bupiwakaina 2,5 mg/kg, a z adrenaliną 3 mg/kg • lidokaina 4,5 mg/kg, a z adrenaliną 7 mg/kg

ZAPOBIEGANIE TOKSYCZNOŚCI • Aspiracja • Rozcieńczanie • Wolne podawanie • Zastosowanie markerów • Ograniczenie dawki • LECZENIE (ALS, emulsja lipidowa)

ANTYKOAGULACJA I ZNIECZULENIE REGIONALNE • Warfaryna/acenokumarol, heparyna standardowa • LMWH, acenokumarol gdy INR poniżej 1,5 • Acenokumarol odstawić na 4 do 5 dni • NLPZ • Klopidogrel 7 dni • Tiklopidyna 14 dni • Trombocytopenia

Monitorowanie chorego w czasie i po znieczuleniu regionalnym.