Polskie dramaty romantyczne na scenie i filmie.

1. Polskie dramaty romantyczne na scenie i filmie.

2. Dramat romantyczny : • Współwystępowanie elementów realizmu i fantastyki, tragizmu i komizmu. • W dramacie romantycznym ważną rolę pełni kontrast i łączenie sprzeczności (scen kameralnych i monumentalnych, wzniosłości i rubaszności).

3. „Trędowata” • Jest to film, pochodzący z roku 1976. • Swoją premierę miał 29 listopada 1976 r. • reżyseria: Jerzy Hoffman • scenariusz: Stanisław Dygat

4. Polskie dramaty romantyczne na filmie • „Trędowata” • „Biały murzyn”

5. Opis filmu Ordynat Michorowski (Leszek Teleszyński) zakochuje się w guwernantce, Stefanii Rudeckiej (Elżbieta Starostecka). Ogłasza na radzie familijnej, że chce ją poślubić. Mimo protestów uzyskuje zgodę dziadka i babci. Odbywają się zaręczyny. Pewnego dnia Stefcia znajduje bilecik, w którym czyta, że w kręgach arystokracji będzie zawsze traktowana jak trędowata. Załamuje się psychicznie i zapada na ciężką chorobę.

6. Obsada : • Elżbieta Starostecka • Stefania Rudecka • Czesław Wołłejko • Maciej Michorowski • Ryszard Ostałowski • Książę Daniecki • Mariusz Dmochowski • Hrabia Barski • Anna Dymna • Melania Barska • Piotr Fronczewski • Hrabia Trestka • Gabriela Kownacka • Rita Szylinżanka • Cezary Harasimowicz • Arystokrata • Leszek Teleszyński • Michorowski Waldemar • Jadwiga Barańska • Hrabina Elzonowska • Wiesława Kwaśniewska • Wizembergowa • Barbara Drapińska • Rudecka, matka Stefci • Maciej Pietrzyk • Arystokrata • Jerzy Moes • Arystokrata • MarlenaMiarczyńska • Michalina Ćwilecka • Ernestyna Winnicka • Młoda dama • Hanna Stankówna • Hrabina Ćwilecka • Andrzej Piszczatowski • Hrabia Morykoni • Józef Para • Hrabia Ćwilecki • Aleksander Gąssowski • Arystokrata • Zbigniew Józefowicz • Ojciec Stefci • Lucyna Brusikiewicz • Lucia • Andrzej Mrożewski • Wizemberg • Irena Malkiewicz • Księżna Podhorecka, babka Waldemara • Janusz Bylczyński • Arystokrata • Zygmunt Wiaderny • Arystokrata • Zdzisław Szymborski • Arystokrata

8. „Biały murzyn” • Film pochodzi z roku 1939 • Reżyseria : Leonard Buczkowski • Scenariusz : Tadeusz Mostowicz • Premiera : 18 marzec 1939

9. Obsada: Tamara Wiszniewska • Jadwiga, córka hrabiego Lipskiego • Barbara Orwid • Janka, asystentka Sikorskiego • Zofia Wilczyńska • Jerzy Pichelski • Antoni Sikorski • Aleksander Żabczyński • Zygmunt Karski, narzeczony Jadwigi • Józef Węgrzyn • Hrabia Lipski • Zygmunt Regro-Regirer • Zalotnik Janki • Leopold Morozowicz • Maria Bożejewiczówna • Henryk Modrzewski • Lekarz, gość na przyjęciu u profesora • Michał Danecki • Julian Krzewiński • Sąsiad Lipskich, adorator hrabiny • Stanisław Grolicki • Profesor Zygmunt Sewicki • Jadwiga Wrońska • Ludwika, żona profesora Sewickiego • Wanda Jarszewska • Maciejowa, gospodyni Jakuba • Kazimierz Gella • Gajowy Jakub, ojciec Antoniego • Wojciech Ruszkowski • Rozmówca Janki na balu • Roman Dereń • Lekarz w klinice • Helena Zarembina • Karolcia, gospodyni Antoniego

10. Opis : Syn leśniczego Antoni Sikorski odwiedza dom rodziny w majątku hrabiego, który łoży na jego wykształcenie medyczne. Poznaje Jadwigę, córkę hrabiego, którą obdarza uczuciem bez wzajemności. Pewnego dnia w wypadku samochodowym ginie narzeczony Jadwigi, pozostawiając ją w ciąży..

12. Dramat romantyczny na scenie : • Balladyna - Juliusz Słowacki • Dziady cz. II - Adam Mickiewicz • Dziady cz. III - Adam Mickiewicz • Ferdydurke - Witold Gombrowicz • Wesele - Stanisław Wyspiański

13. DZIADY : „Dziady” cz. III stanowią typowy przykład dramatu romantycznego, gdyż łączy w sobie elementy różnych rodzajów literackich. Poza tym „Dziady” nie zachowują zasady trzech jedności (czasu, miejsca i akcji) ani zasady decorum, czyli jednolitości stylistycznej, ponieważ obok siebie współistnieją sceny tragiczne (śmierć Rollisona) z komicznymi („Bal u Senatora”).W dramacie romantycznym niezwykle ważny jest też bohater romantyczny, czyli wybitna jednostka, przechodząca metamorfozę (romantyczny kochanek zmienia się w patriotę, bojownika o sprawy ojczyzny) .

14. „Dziady” nawiązują do dramatu szekspirowskiego (poprzez obecność świata nadprzyrodzonego), a także do średniowiecznych misteriów i moralitetów. Charakterystyczne dla nich są: podział przestrzeni scenicznej na „stronę prawą” (symbolizującą dobro) i „stronę lewą”, której domeną jest zło, oraz wprowadzenie personifikacji sił dobra (anioły) i zła (diabły), walczących o duszę człowieka. Walka ta to psychomachia.

15. Balladyna Tytuł tragedii w pięciu aktach, napisanej przez Juliusza Słowackiego w Genewie w 1834 roku, a wydanej w Paryżu  w roku 1839 (w epoce romantyzmu). Wykonana na scenie po raz pierwszy w 1862. Autor poświęcił swój utwór Zygmuntowi Krasińskiemu, "autorowi Irydiona". Balladyna to również imię głównej bohaterki wspomnianego utworu. Utwór Słowackiego to opowieść o żądzy władzy i o dorastaniu do roli zbrodniarza. Nie przypadkiem też imię głównej bohaterki nawiązuje do ballady, w której zazwyczaj pojawiają się motywy fantastyczne i elementy wierzeń ludowych.

17. TREŚĆ: Cóż, kiedy Skierka i Chochlik podsunęły Kirkorowi pomysł, żeby Balladyna oraz Alina pozbierały maliny. Która ich więcej zbierze zostanie jego żoną. Matka dziewcząt przyklasnęła pomysłowi, więc obie poszły w las, by pozbierać owoców. Alina z zapałem zrywała maliny, szybko zapełniła dzbanek. Zaś Balladyna nie potrafiła go zapełnić, była dość leniwą osobą. Kiedy siostra podeszła do niej, by pochwalić się swoją pracą, Balladyna w przypływie złości, targana nagłym impulsem zabiła siostrę, wbijając jej nóż w serce. Kirkor postanowił pojąć za żonę Balladynę, nie wiedząc o śmierci Aliny, tej z sióstr, która kochała go bardziej.

19. KONIEC