Podstawy projektowania i grafika inżynierska

1. Podstawy projektowania i grafika inżynierska Wydział Zarządzania i Ekonomii Politechnika Gdańska 2008 r.

2. PROJEKTANT

3. KTO jest projektantem? • Najprościej: „Osoba, która projektuje” • Spełnia trzy warunki: • Zajmuje się zawodowo rozwiązywaniem problemów projektowych, • Posiada odpowiedni zasób wiedzy, • Rozwiązuje problemy w celu zaspokojenia potrzeb przyszłych użytkowników.

4. KTO jest projektantem? • Projektantem jest ten, który PROJEKTUJE a nie ten kto jest tylko zatrudniony na stanowisku projektant. • Pracownik poświęca projektowaniu tylko część czasu pracy – więc: „BYWA PROJEKTANTEM” • Projektanci okazjonalni – nie są zatrudnieni jako projektanci ale rozwiązują problemy projektowe.

5. Typy projektantów (1) • Projektant gwałtowny – działa na oślep, chaotycznie i zatrzymuje się na napotkanych trudnościach i błędach; • Projektant plagiator – naśladuje znane sposoby działania nie analizując tego czy wybrana metoda pasuje do danego problemu; • Projektant roztropny – świadomie (po analizie) wybiera najlepszy tok postępowania i systematycznie zmierza do rozwiązania; • Projektant aktywny – dąży do przezwyciężania postawy biernej; • Projektant zgodny – akceptuje poglądy przedstawiane przez innych uczestników procesu projektowania.

6. Typy projektantów (2) • Projektant arbitralny – ma zawsze swoje zdanie, najczęściej odmienne od innych; • Projektant indywidualista – pracuje sam, nie zwraca się o pomoc do innych, nie toleruje krytyki i obserwowania; • Projektant zawodnik – najbardziej stymulujące jest współzawodnictwo; • Projektant dociekliwy – bardzo lubi zadania skomplikowane. („Rozwiązywacz” łamigłówek.)

7. Projektant a wiedza

8. Kształcenie projektantów • Trzy cele • Dostarczenie wiedzy niezbędnej do rozwiązywania problemów, • Wykształcenie umiejętności wykonywania czynności projektotwórczych, • Kształtowanie postawy metodologicznej. • Największy nacisk kładzie się na cel pierwszy.

9. Kształcenie projektantów - tematyka • Proces projektowania • Społeczne skutki projektowania • Metody rozwiązywania problemów • Dostarczanie informacji do projektowania • Generowanie i przekazywanie pomysłów • Badanie nowych pomysłów • Podejmowanie decyzji • Materiałoznawstwo • Układ „CZŁOWIEK-MASZYNA” • Projektowanie systemów • Zarządzanie i projektowanie

10. Projektant twórczy (1) • Działanie projektanta uznaje się za twórcze, gdy rozwiązując problem dokonał co najmniej jednego czynu nie naśladując znanych mu sposobów działania oraz gdy sposób uzyskania rozwiązania oceniony jest pozytywnie. • Działanie twórcze • „błysk geniuszu”, „dar natury”, … • Kształtowanie postawy twórczej

11. Projektant twórczy (2) • Twórczość traktowana jest jako systematyczne działanie, gdzie olśnienie nowym pomysłem jest pochodną: • głębokiej, solidnej wiedzy fachowej, • kultury, • umiejętności skupienia się na problemie, • umiejętności przezwyciężania stereotypów myślowych, • nieskrępowanej wyobraźni.

12. Proces odkrycia • Faza logiczna • Gromadzenie wiedzy, formułowanie problemu • Faza intuicyjna • Nowe pomysły, „olśnienia” • Faza krytyczna • Przemyślenie pomysłu, weryfikacja i sformułowanie

13. Aksjomaty twórczego projektowania (1) • Najcenniejszą częścią procesu projektowania jest to co przebiega w umyśle projektanta częściowo poza zasięgiem jego kontroli. • Pierwszy zarys odkrycia w umyśle projektanta wywołuje często reakcję: „to niemożliwe, nierealne”. • Aby odkrycie mogło przeniknąć z podświadomości do świadomości projektant musi uwolnić się od ograniczeń: „nie należy”, „nie wolno”, „tak się nie robi”, „tak jeszcze nikt nie robił”.

14. Aksjomaty twórczego projektowania (2) • Burzenie przyzwyczajeń uświęconych tradycja wymaga odwagi. • Odkrycie, pomysły powstają w klimacie odprężenia, pasji i przyjemności. • Proces odkrycia jest prawie taki sam we wszystkich dziedzinach działalności projektotwórczej. • Twórcze rozwiązanie proponuje często projektant luźno związany z daną dziedziną wiedzy lub działalności. • Grupa projektantów o różnych zakresach wiedzy, usposobieniach i sposobach działania najlepiej osiąga rozwiązania twórcze.

15. Rysowanie połączeń części maszynowych

16. Uproszczenia rysunkowe • Rysowanie dokładne • I stopień uproszczenia (przedstawienie uproszczone); rysunki wykonawcze części maszynowych • II stopień uproszczenia (przedstawienie umowne); rysunki złożeniowe (duże zmniejszenie, duże ilości drobnych części) • Tzw. III stopień – uproszczenie schematyczne; rysowanie schematów mechanizmów i maszyn

17. Połączenia nitowe • Na rysunkach wykonawczych nity rysuje się bez uproszczeń • Na rysunkach połączeń nitowych – w rzucie na płaszczyznę równoległą do ich osi – dokładnie bądź w uproszczeniu • W rzucie na płaszczyznę prostopadłą do osi nitów rysuje się tylko krzyżyki, nie rysując nitów

18. Połączenia spawane • Połączenia spawane przedstawia się w sposób uproszczony lub umowny • W uproszczeniu w przekroju poprzecznym zarys spoiny rysuje się linią ciągłą grubą, zarys części przetopionych linią cienką • Spoinę można zaczernić • W widoku od strony lica rysuje się cienkie łuki • Spoiny wymiaruje się przez podanie oznaczenia • Oznaczenie składa się ze znaku spoiny, podstawowych wymiarów: grubości spoiny (a), i długości spoiny (l)

19. Połączenia zgrzewane • W uproszczeniu – tylko wtedy gdy konieczne jest przedstawienie szczegółów w sposób obrazowy • Na kilku rzutach – ten sam stopień uproszczenia • Oznaczenie zgrzeiny – linia odniesienia zakończona strzałką • Znaki umowne - symetrycznie na linii odniesienia • Wymiarowanie: średnica (d) – punktowa, szerokość (c) dla liniowej

20. Połączenia gwintowe • Gwinty dokładnie rysuje się bardzo rzadko • Element z gwintem (śruba, otwór, itd.) rysuje się tak jak wygląda przed wykonaniem gwintu • Gwint oznacza się: • Na pł. równoległej do osi gwintu – dwiema cienkimi liniami (dna wrębów gwintu); ozn. (a) • Na pł. prostopadłej – cienkim łukiem o długości ¾ obwodu; nierówno z osiami; ozn. (b)