Niepowodzenia odniesione w procesie decentralizacji

1. W ramach decentralizacji polskiej oświaty – powiaty przejmują do prowadzenia szkoły „średnie” i specjalne

2. Niepowodzenia odniesione w procesie decentralizacji

3. Gospodarność dyrektorów szkół i powiatu • Dopasowanie liczby nauczycieli i pracowników administracji do zmniejszającej się liczby uczniów jest elementarnym kryterium gospodarności dyrektora szkoły, płace bowiem stanowią 80 – 90% budżetów szkół. • Dzieje się jednak tak wówczas gdy dyrektor jest partnerem, a budżet jego szkoły jest ustalany według znanych, trwałych, ściśle związanych z wartością subwencji zasad. Dyrektor, aby był gospodarny, musi mieć pewność, że pieniądze zaoszczędzone czy dodatkowo pozyskane są jego, a następny tworzony budżet nie będzie „krojony” w imię „im wystarczy”. • Przy budżetach tworzonych uznaniowo (czy nawet negocjacyjnie) w oderwaniu od wartości subwencji, może się czuć oszukany i w związku z tym dawać sobie prawo do oszukiwania. • Swoisty kontrakt zawarty między dyrektorami, a organem prowadzącym jest narzędziem stosowanym z powodzeniem przez wiele JST. • Wykres obrazuje stopień gospodarności dyrektorów szkół (uwzględniania celów organu prowadzącego).

4. Wydatki na zadania oświatowe w latach 2011 - 2012. Pomimo wzrostu wartości „finansowego standardu A” z 4717 do 4.942zł (o 225zł!), budżety szkół „na statystycznego ucznia” zmniejszają się z 6.417zł w 2011r do 5.910 w 2012r. Jak podzielić te dodatkowe środki? Uznaniowo – dać tym, którym braknie (i zawsze będzie brakło bo są niegospodarni), czy według algorytmu, by wyrównać?

5. Jakość, subwencja, a plan finansowy szkoły • Zewnętrzne miary jakości nauczania; wyniki matur, egzaminów zawodowych i edukacyjna wartość dodana (ewd), wskazują najlepsze szkoły w powiecie to ILO wśród liceów i ZST wśród szkół zawodowych. Są wizytówką i chlubą powiatowej oświaty. • Jak to się ma do przyznanych im budżetów na ucznia? Dlaczego są najniższe! • Jakie mają szanse konkurowania np. z bogatymi szkołami „prezydenta”? Jak mogą unowocześniać swoją bazę dydaktyczną, jak organizować dodatkowe zajęcia? • Dokąd prowadzi filozofia finansowania im mniejsza szkoła tym większe środki (!) „na ucznia”? Odpowiadamy za całość oświaty, czy utrzymanie każdej szkoły za wszelką cenę? 0zł = Wartość subwencji "na jednego ucznia"

6. Komu więcej, komu mniej? • Samorząd powiatowy jest nie tylko administratorem odpowiedzialnym formalnie za „zakładanie i prowadzenie” placówek oświatowych. • W sensie społecznym jego odpowiedzialność rozciąga się także na jakość pracy szkół i osiągnięcia uczniów. • Jakość oświaty zależy od jakości współpracy samorząd – dyrektor, a tu muszą obowiązywać standardy, standardy, standardy … • Analiza wykresu „wydatki na ucznia w 2011” (a podobnie w 2012) prowadzi do wniosku że jedynym standardem jest „janosikowe” zabrać tym co jeszcze mają, aby dać tym co nie mają, nawet jeżeli są rozrzutni i niegospodarni. A inni patrzą i wyciągają wnioski „jak wyrwać od nich dla swojej szkoły”. Śr. Powiatu : 6475zł

7. Dziękuję za uwagę • Proszę o apolityczną dyskusję, bo tematyka finansowania i prowadzenia oświaty jest z definicji problematyką gospodarczą. • Materiał opracowałem na podstawie • danych przekazanych nam przez panią Skarbnik, • uczestnictwa w konferencji „Doskonalenie strategii zarządzania oświatą na poziomie regionalnym i lokalnym. Józef Siekierski Komisja Budżetu i Finansów