Tematy konferencji z 21.10.2009

1. Tematy konferencji z 21.10.2009 1.Planowanie pracy dydaktyczno-wychowawczej na lekcjach języka obcego. a) plany i rozkłady materiału b) metody kształcenia ( szczególne zwrócenie uwagi na metody aktywizujące i projektu ) 2.Pomiar dydaktyczny. a) rodzaje testów 3.Informacje: a) konkursach ( jęz.ang. do szkół podstawowych,Wiedzy o GB, festiwal ‘BABEL’, fotograficzne + warsztaty dla młodzieży) b) lekcjach otwartych, warsztatach ( wczesane nauczanie kl.I-III, Jewish Culture,life and Holocaust’) c) ciekawe strony internetowe

2. Planowanie pracy dydaktyczno-wychowawczejna lekcjach języka obcego.

3. Dydaktyka teoria nauczania i uczenia się Przedmiotem zainteresowań dydaktyki jest wychowanie umysłowe, czyli metody, formy, środki, treści i zasady skutecznego nauczania i uczenia się.

4. Pracę wychowawczo – dydaktycznąopieramy na planach dydaktycznych Roczny plan dydaktyczny( roczny plan nauczania w zakresie swojej specjalności ) zwany także rozkładem materiałuOkresowy plan dydaktyczny np.miesięcznych eksponuje się tematy poszczególnych zajęć lekcyjnych Codzienny plan dydaktyczny Wszystkie treści programowe, z każdego obszaru edukacyjnego traktujemy jako równie ważne. Planowanie całego etapu edukacyjnego!!!!.

5. Stosujemy różne metody, formy i pomoce w celu lepszej aktywizacji wychowanków i wzbogacenia zasobu ich wiadomości, bardzo dużo dodatkowych ćwiczeń i zajęć wzbogacających mowę i wypowiedzi dzieciPrzy różnych okazjach prowadzimy ćwiczenia słuchu fonematycznego przygotowujące do przyszłej nauki czytania. W zajęciach ruchowych i muzycznych stosujemy dużo elementów metod twórczych, dużo muzyki rozwijającej ekspresję ruchową i wrażliwość muzyczną.

6. Metody kształcenia Metody kształcenia obejmują ogólne kształcenie uczniów, zmianę ich osobowości mając na uwadze przede wszystkim czynności uczniów, ich aktywność poznawczą, emocjonalną lub praktyczną (E.Pasternak) Nauczyciel stosując różnorodne metody nauczania wywołuje, ukierunkowując i wspomagając te operacje ucznia, dzięki którym następuje uczenie się, a w wiadomościach, umiejętnościach i systemie wartości ucznia następują planowe zmiany. (K.Kruszewski)

7. 1.PODAJĄCE 2.PROBLEMOWE METODY PRACY 3.EKSPONUJĄCE 5.PROGRAMOWE 4.PRAKTYCZNE

8. Metody asymilacji tz. metody podające, wiedza oparte głównie na aktywności poznawczej o charakterze reproduktywnym 1.Pogadanka - pogadanka wstępna - pogadanka przedstawiająca nowe wiadomości - pogadanka utrwalająca 2. Dyskusja ( charakter dowolny, charakter dowolny wraz z regulaminem, z moderatorem, panelowa, metaplan) 3. Wykład informacyjny 4. Opis 5. Prelekcja, odczyt 6. Opowiadanie 7. Anegdota 8. Praca z książką

9. Metody samodzielnego dochodzenia do wiedzy zwane problemowymi, oparte na twórczej aktywności poznawczej polegające na rozwiązywaniu problemów(W.Okoń) 1. Klasyczna metoda problemowa - wytwarzanie sytuacji problemowej - formułowanie problemów i pomysłów ich rozwiązania - weryfikacja pomysłów rozwiązania porządkowanie i stosowanie uzyskanych wyników w nowych zadaniach o charakterze praktycznym lub teoretycznym

10. Metody problemowe Wykład problemowy Metoda klasyczna Wykład konwersatoryjny Metody aktywizujące

11. Wykład: Wykład z mapą mentalną Wykład z wykorzystaniem środków wizualnych ( błędy: mały print prosto z książki), pokaz, demonstracja Wykłady + mini wykłady uczniów w trakcie Wykład + reakcja zwrotna ( zadania, ćwiczenia dla uczniów co mają wynotować, streścić) Wykład jako podsumowanie i uporządkowanie nabytej wiedzy i doświadczenia

12. Metody aktywizujące Metoda przypadków Metoda sytuacyjna Inscenizacja Gry dydaktyczne Seminarium Dyskusja dydaktyczna ( okrągły stół, metaplan, dyskusja związana z wykładem, burza mózgów, panelowa)

13. Do metod problemowych należą: metoda przypadków polega na rozpatrzeniu przez niewielką grupę uczniów opisu jakiegoś przypadku np. na temat odkryć naukowych, handlu, prawa i rozwiązywania trudności w celu wyjaśnienia tego przypadku MATERIAŁ: udramatyzowany, poruszający wyobraźnię, fabularny, wyraźny, prezentujący problem • otrzymanie opisu, wycinka prasowego, artykułu np.o anoreksji, Aids,’na gigancie’ • sesja formułująca pytania dotyczące tego przypadku, nauczyciel udziela wyjaśnień. • podczas dyskusji ustala się problem główny, • kilka możliwych rozwiązań, • ich konfrontacji, znalezienia różnic, ewentualnych błędów w rozumowaniu uczniów.

14. Co się stało Jak ktoś coś zrobił Jakie to miało konsekwencje Jak ocenić postępowanie bohatera bohaterów omawianego przypadku Kto ponosi odpowiedzialność Co spowodowało że obraz jest właśnie taki Dlaczego ktoś postąpił w ten sposób Co mógł zrobić innego Co należało zrobić Co ty byś zrobił w podobnym przypadku

15. *Metoda gier dydaktycznych– wspólną cecha tych metod jest obecność pierwiastka zabawy *Metodę sytuacyjną *Metoda symulacyjna *Metoda inscenizacyjna *Burza mózgów *Gry decyzyjne *Gry psychologiczne

16. Metoda symulacyjna Poznanie relacji i zasad określających tę sytuację; opis typowych zachowań ludzi Wybrane odpowiednio do doświadczenia życiowego tematy zadań Testuje emocje, wrażenia, opinie Co to był za problem,był on dla ciebie trudny czy łatwy Co myślałeś, co czułeś... Czego byś chciał się jeszcze nauczyć... Co można było pominąć... Jak inaczej można było się zachować...

17. Word -Delphi Brainwriting pool Collective notebook Team-collaboration Brainstorming Metoda B-B-B Stop and go Metoda 635

18. Metody waloryzacyjne zwane też eksponującymi o dominacji aktywności emocjonalno – artystycznej 1. Metody impresyjne 2. Metody ekspresyjne

19. Metody impresyjne • kształtują wewnętrzne emocje, przeżycia, • mają wywołać głębsze uczucia u wychowanków, • wpłynąć pozytywnie na ich system wartości, postawy, • sprawić by uczniowie utożsamili się z właściwymi wartościami poprzez „spotkanie” z dziełami literackimi, muzycznymi, cenną architekturą, dziełami sztuki plastycznej itd.

20. Metody ekspresyjne • kształtują sfery psychiczne, emocjonalne ucznia poprzez zewnętrzne wyrażanie stanów uczuciowych; • wskazują na właściwe postawy uzewnętrzniana emocji ze względów społecznych oraz zdrowotnych, ukierunkowują emocje *pokaz łączony z przeżyciem –*przedstawienie szkolne – *pokaz prac - *happening-wielowątkowa scenka z udziałem osób i przedmiotów, w której scenariusz dopuszcza przypadkowość sytuacji; *psychodrama-wyrażanie różnych przeżyć w formie improwizowanych scen. *wystawa, ekspozycja

21. Metody praktyczne cechujące się przewagą aktywności praktyczno – technicznej, zmieniającej otoczenie lub stwarzającej nowe jego formy 1.Metody ćwiczebne -niezbędna dla wytworzenia u uczniów odpowiednich umiejętności i nawyków. 2.Metody realizacji zadań wytwórczych

22. Metody praktyczne 1.Pokaz Ćwiczenia przedmiotowe Ćwiczenia laboratoryjne Ćwiczenia produkcyjne Metoda projektu Metoda przewodniego tekstu

23. Metoda problemowa – uczeń poprzez rozwiązanie problemu zdobywa nową wiedzę teoretyczną oraz praktyczną. W każdym problemie musi być coś znane oraz nieznane. Rozwiązywanie problemu dokonuje się w trzech fazach: a)      tworzenie sytuacji problemowej; b)      szukanie pomysłów rozwiązania; c) sprawdzenie rozwiązania połączone z usystematyzowaniem nabytych wiadomości.

24. Zalety PROJECT WORK: Pozwala uczniom wykorzystać wszystkie sprawności językowe Pozwala uczniom wskazać się innymi umiejętnościami (muzyczne, plastyczne) Sprzyja kreatywnemu i logicznemu myśleniu Pozwala uczniom przejąć odpowiedzialność za uczenie się Zachęca do współpracy z innymi uczniami Pozwala uczniowi pracować w jego własnym tempie Sprzyja poszerzeniu wiedzy Pozwala uczniom wykazać się przed innymi (koledzy, rodzice, nauczyciele) swoimi talentami

25. Etapy organizacji PROJECT WORK 1.Wypracowanie listy tematów(burz mózgów negocjacje) Budowanie grup tematycznych Ustalenie struktury projektu Przydział zadań w grupach Materiał językowy Materiały pomocnicze Praca nad projektem Prezentacja produktu finalnego. Ewaluacja

26. PROJECT WORK ZADANIA UCZENIA: Analizuje jakiej informacji potrzebuje Podejmuje decyzję co do procedury gromadzenie materiału Zbiera materiały,dane,dokonując selekcji Prezentuje zebrany materiał w ciekawej formie, Analizuje ostateczny rezultat swojej pracy

27. PROJECT WORK ROLA NAUCZYCIELA: Incjator Pomaga z zaplanowaniu pracy Udostępnia,wskazuje pomoce : słowniki, leksykony, encyklopedie, inne materiały, strony internetowe Stwarza odpowiednią atmosferę do pracy grupowej i indywidualnej Służy jako konsultant językowy Dokonuje ewaluacji pracy uczniów

28. 5.metody programowe z użyciem komputera z użyciem maszyny dydaktycznej z użyciem podręcznika programowego

29. Współczesna dydaktyka wyróżnia następujące rodzaje lekcji, jako najmniejszej jednostki metodycznej:             a) podająca (wprowadzająca);             b) utrwalająca;     c) kombinowana (utrwalająco – sprawdzająca); d) sprawdzająca.

30. Zadania nauczyciela stwarzać warunki sprzyjające uczeniu się; motywować ucznia do pracy, ułatwiać mu uczenie się; uczyć to znaczy organizować przestrzeń edukacyjnej aktywności dla uczniów nauczyciel schodzi na drugi plan, jest tylko trenerem- uczenie się pod okiem trenera, przewodnika, doradcy językowego.

31. Nie ma jednej słusznej i dobrej, skutecznej metody nauczania języka obcego. Eklektyzm, ( metoda współczesna ) a więc łączenie elementów i technik pochodzących z różnych metod ma skuteczność i atrakcyjność tegoż nauczania.

32. Metody tradycyjne/konwencjonalne Metoda bezpośrednia: • ·      to najwcześniejsza metoda stosowana od czasów greckich • ·      naturalny kontakt nauczyciela z uczącym się • ·      sprawność mówienia, komunikacji, konwersacji • ·      guwernantki-cudzoziemki • ·      odrzucała systematyczne uczenie się gramatyki, nawet słownictwa • błędy gramatyczne w zasadzie nie były poprawiane, ponieważ głównym celem było zachęcanie uczących się do konwersacji

33. Metody tradycyjne/konwencjonalneMetoda bezpośrednia:·      to najwcześniejsza metoda stosowana od czasów greckich ·      naturalny kontakt nauczyciela z uczącym się·      sprawność mówienia, komunikacji, konwersacji·      guwernantki-cudzoziemki·      odrzucała systematyczne uczenie się gramatyki, nawet słownictwa błędy gramatyczne w zasadzie nie były poprawiane, ponieważ głównym celem było zachęcanie uczących się do konwersacjiMetoda gramatyczno-tłumaczeniowa· główny cel uznawała opanowanie gramatyki i słownictwa języka obcego, po to, aby uczący się był w stanie samodzielnie czytać i rozumieć teksty literackie (jak łacina)

34. Metoda audiolingwalna (II wojny światowej w USA / metoda wojskowa- na potrzeby żołnierzy / oparta na behawioryzmie Skinnera /  oraz lingwistyce strukturalnej /Leonard Bloomfield w USA. wykształca nawyki językowe w sposób mechaniczny, nierefleksyjny, poprzez wielokrotne powtarzanie odgrywanie scenek ( tzw. Drilling = dryl językowy ) • relacja między bodźcem a reakcją oraz pochwała nauczyciela • błędy językowe były zwalczane, nie dopuścić do tworzenia się błędnych nawyków·        • zbędne tłumaczenia czy analiza gramatyczna • sprawność słuchania przede wszystkim, potem ćwiczeniach uruchamiają sprawność mówienia, następnie czytania i pisania/ w tej kolejności/

35. Metoda kognitywna, lata 70tych na bazie teorii Noama Chomskiego, twórcy językoznawstwa transformacyjnego, była zaprzeczeniem metody  audiolingwalnej. ·       uczący się powinni język obcy rozumieć i tworzyć samodzielnie coraz to nowe zdania na podstawie tzw. kompetencji językowej ·      uczący muszą znaleźć się w sytuacji naturalnej, przyswajać język za pomocą prób i błędów, a błąd nie jest czymś potępianym; błąd pokazuje, czy uczenie się, postęp w nauce ma miejsce. ·       twórcze, refleksyjne, analityczne przyswajanie języka obcego to trwałe elementy zapożyczone z tej metody obecnie w dydaktyce języków obcych.

36. Metody niekonwencjonalne/alternatywneNiewątpliwie wielkim atutem metod alternatywnych, które rozwijają się od lat 60tych XX wieku, to ogólnie znany humanizm w nauczaniu, który stawia osobę uczącego się w centrum zainteresowania. To już nie nauczyciel, ale jego uczeń będzie zawsze ważniejszy w procesie nauczania i wokół jego potrzeb, stylu uczenia się, rodzaju inteligencji /8 inteligencji: matematyczno-logiczna, językowa, wizualno-przestrzenna, przyrodnicza, muzyczna, interpersonalna, intrapersonalna /refleksyjna, ruchowa/kinestetyczna/ , preferowanych strategii uczenia się, jego poczucia bezpieczeństwa, motywacji i  emocji będzie rozwijał się proces dydaktyczny

37. Metoda reagowania całym ciałem ( TPR ) lata 70te w USA, James Asher·    milczące przysłuchiwanie się i ruch fizyczny·    uczący się reagują na polecenia w języku obcym demonstrowane przez nauczyciela, jak najmniejszej ilości wypowiadanych słów, a uczący kojarzyli słowo z ruchem, reagując całym ciałem /zaktywizowanie całego mózgu: lewej półkuli, odpowiedzialnej za język i prawej, odpowiedzialnej za ruch fizyczny/ modelu interakcji: matka-dziecko, poznawanie języka ojczystego oznacza rozumienie i wykonywanie szeregu poleceń zanim dziecko zacznie mówić stosowana w nauczania poleceń, trybu rozkazującego/gramatyki i słownictwa w nauczaniu najmłodszych, dzieci, bo wykazują potrzebę ruchliwości; ich motoryczność pozwala na nieuświadomione uczenie się wielu poleceń nauczyciela sprzyja uczeniu się/ nauczaniu bezstresowemu, pozwala na relaks w czasie lekcji, pokonuje zahamowania i strach przed mówieniem, a także niewątpliwie uatrakcyjnia proces nauczania.

38. Metoda The Silent Way ( twórca Caleb Gattegno ) , przyswajanie języka obcego w ciszy, skupieniu, medytacji. Nauczyciel demonstruje nowy materiał językowy/zazwyczaj tylko jeden raz/, uczący się natomiast przejmują jego rolę, powtarzając te same czynności i wypowiadając te same frazy, tak aby stopniowo tworzyć nowe. W trakcie procesu nauki, nauczyciel mówi coraz mniej / tzw. wyciszenie nauczyciela/  a uczeń coraz więcej. Mowa ciała/body language/ i gesty odgrywają ważną rolę w procesie nauczania

39. Metoda Community Language Learning USA lata 70-te wywodzi się z doświadczeń działań terapeutycznych, gdzie interakcje językowe, posługiwanie się językiem  ma miejsce w grupach, między członkami grupy, a uczący się naprawdę czują potrzebę porozumiewania się między sobą nauczyciel jest obserwatorem, stoi zewnątrz i tłumaczy z języka rodzimego na obcy, następnie nagrywa wersję obcojęzyczną na taśmę i uczący się ją powtarzają.Odpowiedzialność w tym procesie spoczywa na uczącym się głównie, tak więc rośnie jego autonomia i motywacja. Potrzeby uczącego się są najważniejsze. Relacja nauczyciel-uczeń opiera się na empatii i partnerstwie.

40. Metoda naturalna /The Natural Approach/ USA sukces w nauce języka obcego zależy od wyeliminowania stresu, zahamowań i  lęku przed popełnianiem błędów. nauka powinna odbywać się w sposób podobny do akwizycji języka ojczystego, tak, jak uczy się niemowlę, słuchając, przyglądając się mimice i gestom mówiącego/nauczyciela, a kiedy będzie gotowe na produkcję języka, wypowiadając zdania.Metoda naturalna zwróciła uwagę na sprawność rozumienia ze słuchu, która przecież w naturalnej akwizycji języka ojczystego rozwija się jak pierwsza, zanim dziecko zacznie mówić.

41. Metoda nauczania języków obcych podejście komunikacyjne popularne w latach 80tych, na bazie wszystkich poprzedzających je metod konwencjonalnych i niekonwencjonalnych, dlatego nosi znamiona eklektyzmu.Celem nadrzędnym jest opanowanie sprawności mówienia, a więc autentyczna komunikacja, porozumiewanie się w języku obcym. Uczyć języka obcego oznacza uczenie dla komunikacji poprzez komunikację.Dopuszcza popełnianie błędów, o ile nie powodują one zakłócenia komunikacji; innymi słowy, najważniejsze, żeby przekazać to, co się chce przekazać, tak, aby być zrozumianym. Materiał językowy to głównie dialogi, symulacje, odgrywanie ról, gry, zabawy i dyskusje prowadzone w parach i grupach.

42. Formy:a) prezentacja materiału przez nauczyciela, b) rozmowa z całą grupą sterowana przez nauczyciela, c) rozmowa (dyskusja) w grupie, d) praca indywidualna, e) praca w parach lub grupach.

43. Thanks !!! ( : opr. Iwona Grajner