ECTS - Przewodnik dla użytkowników

1. ECTS - Przewodnik dla użytkowników Powiązanie nakładu pracy studenta z efektami uczenia się

2. ECTS - Przewodnik • Styczeń 2009 ang./grudzień 2009 pol. • Opiera się na poprzedniej wersji: 2005 • Uwzględnia aktualne wyniki wdrożenia Procesu Bolońskiego • Rosnące znaczenie uczenia się przez całe życie • Tworzone Krajowe Ramy Kwalifikacji • Szerokie stosowanie efektów uczenia się (np.. w kontekście kształcenia pozaformalnego) Jolanta Urbanikowa

3. ECTS Jest narzędziem pomocnym przy opracowaniu, opisywaniu i realizacji programów studiów oraz przyznawaniu kwalifikacji akademickich (dyplomów). ECTS wraz z ramami kwalifikacji opartych na efektach uczenia się sprawia, że programy studiów i kwalifikacje stają się bardziej czytelne, porównywalne i pozwala na łatwiejsze uznawanie kwalifikacji (dyplomów). Jolanta Urbanikowa

4. ECTS w EOSzW • Dostęp, progresja, zapewnianie jakości, uznawanie efektów spoza systemu, informacja, porównywalność, mobilność, uczenie się przez całe życie • Punkty ECTS powiązane z efektami uczenia się – miara nakładu pracy niezbędnej dla opanowania zakładanych efektów uczenia się • Efekty uczenia się – elementami konstrukcyjnymi stopni kształcenia, programów studiów, modułów, przedmiotów, zajęć Jolanta Urbanikowa

5. ECTS Zorientowany na studenta system transferu i akumulacji punktów zaliczeniowych oparty na przejrzystości procesu i efektów uczenia się; jego celem jest ułatwienie planowania, zdobywania, oceniania, uznawania, walidacji kwalifikacji oraz ich składowych Jolanta Urbanikowa

6. ECTS • Punkty ECTS: odzwierciedlają nakład pracy studenta niezbędny do osiągnięcia zakładanych w programie efektów uczenia się. • Efekty uczenia się: co student powinien wiedzieć, rozumieć i potrafić zrobić po pomyślnym zakończeniu procesu uczenia się; odpowiadają deskryptorom poziomów w Europejskich i krajowych ramach kwalifikacji • Nakładpracy: średni czas, jakiego przeciętny student potrzebuje, aby zaliczyć wszystkie zajęcia ujęte w planie i programie studiów i uzyskać założone efekty • 60 punktów: roczny nakład pracy przeciętnego studenta studiów stacjonarnych i osiągniętym w roku akademickim efektom uczenia się. Wynosi przeważnie 1500 – 1800 h w roku akademickim, co oznacza, że 1 ECTS = 25 – 30 h pracy. Jolanta Urbanikowa

7. Wskazówki praktyczne • Rok akademicki – 36 – 40 tygodni, w tym 30 tygodni zajęć dydaktycznych; • Roczny nakład pracy: 1500 – 1800 h = 60 ECTS • tygodniowy nakład pracy: 40 – 45 h = 1,5 ECTS • 1 tydzień studiów = 1,5 ECTS • Przedmiot z 3 ECTS = 10% obciążenia semestralnego pracą Jolanta Urbanikowa

8. Podstawowe cechy ECTS • Służą do transferu i akumulacji • System zorientowany na studenta • Outcome-oriented (nie input) • Odnoszą się do deskryptrów poziomów kształcenia (stopni) w ramie kwalifkacji (patrz deskryptory Dublińskie, deskryptory polskich ram kwalifikacji) • Punkty zawsze opisane w kategoriach poziomu, na jakim są przyznawane. Tylko punkty uzyskane na danym poziomie podlegają akumulacji i pozwalają na przyznanie danej kwalifikacji. • Punkty nie są przypisane raz na zawsze – monitoring i weryfikacja Jolanta Urbanikowa

9. Przyporządkowanie ECTS • Każdemu komponentowi edukacyjnemu: formalnie wyodrębnionemu opartemu na efektach uczenia się elementowi procesu dydaktycznego • Z każdym komponentem związany jest spójny zbiór efektów, nakład pracy, liczba punktów ECTS, formy oceny, kryteria oceny i zaliczenia Jolanta Urbanikowa

10. Przyporządkowanie ECTS • Dokonuje się w ramach tworzenia programu studiów (zgodnie z Ramami i innymi regulacjami) • Uzgodnienie profilu studiów (cele uzgodnione z tzw. interesariuszami) i powiązanych z nim efektów • Efekty dla programu • Efekty dla poszczególnych komponentów • w porozumieniu ze studentami • Od dołu: prowadzący zajęcia wyceniają swój przedmiot; następnie proces analizowania i oceniania; konsensus na podstawie dyskusji, pamiętając o warunkach brzegowych (w efekcie każdy przedmiot może mieć inną liczbę punktów) • Od góry: standardowa wielkość komponentu edukacyjnego – moduł – w uczelni, na wydziale; prowadzący dopasowują możliwe efekty do założonej objętości przedmiotów. Jolanta Urbanikowa

11. Przyporządkowanie ECTS Wady i zalety: • Od dołu: swoboda w formułowaniu efektów, problemy w „zbieraniu” punktów na studiach między- i wielokierunkowych, prowadzonych wspólnie • Od góry: bardziej elastyczne ścieżki studiowania między kierunkowego, kształtowanie efektów bardziej ograniczone. Jolanta Urbanikowa

12. Szacowanie nakładu • Dla wszystkich komponentów • Czas całkowity na osiągnięcie efektów • Czas średni, średniego studenta • Należy uwzględnić środowisko uczenia się, wielkość grupy dla typowych zajęć, bazę dydaktyczną • Monitorowanie, weryfikacja Jolanta Urbanikowa

13. Dokumenty ECTS • Katalog przedmiotów (w języku angielskim, wersja elektroniczna, łatwo dostępny, pełna informacja (w tym sylabusy) zgodna z wytycznymi) • Porozumienie o programie zajęć • Wykaz zaliczeń • Poświadczenie uznania zaliczeń Jolanta Urbanikowa

14. Jakość i ECTS • Odpowiednie organy uczelni • Zgodnie z regulacjami krajowymi oraz „Standardami i wskazówkami …..” • Instytucje powinny posiadać mechanizmy zatwierdzania, przeglądów okresowych i monitorowania oferowanych programów. zapewnianie jakości obejmuje: opracowanie i publikację wyczerpujących opisów wymaganych efektów uczenia się, stała kontrolę tworzenia programów i ich treści, publikowanie informacji ilościowych i jakościowych na temat oferowanych programów i dyplomów… • W odniesieniu do ECTS i efektów: coroczny monitoring , weryfikacja, publikowanie informacji Jolanta Urbanikowa

15. Tabela ocen ECTS • Zamiast obecnie stosowanej skali ocen ECTS i przeliczania ocen krajowych proponuje się • Opracowanie tabeli rozkładu ocen w uczelni • Procent studentów, którzy otrzymali daną ocenę krajową • Tabela uwzględniająca oceny wystawione w ciągu ostatnich 2 lat • Na danym kierunku studiów lub w ramach jednorodnych programów studiów, lub w ramach szerszych dziedzin lub dyscyplin (np. 8 takich dziedzin, jakie będą wyróżnione dla potrzeb Krajowych Ram Kwalifikacji, zgodnie z klasyfikacja OECD) Jolanta Urbanikowa

16. ZADANIA • Re/definicja programów: katalog przedmiotów weryfikacja • Zdefiniowanie i opis komponentów edukacyjnych: przedmiotów • Przyporządkowanie ECTS – monitoring i weryfikacja • Weryfikacja informacji o programach – szczegółowe sylabusy oparte na efektach • Dla każdego programu, modułu, kursu, zajęć • Wersja angielskojęzyczna (sic!) Jolanta Urbanikowa