Rola matki i ojca w wychowaniu dziecka .

1. Rola matki i ojca w wychowaniu dziecka. Renata Jamorska

2. Każdy człowiek "dźwiga" bagaż doświadczeń wyniesionych z domu rodzinnego. • Mogą mu one pomóc w rozwiązywaniu różnych życiowych problemów, ale mogą też być balastem utrudniającym, czy wręcz uniemożliwiającym normalne funkcjonowanie w świecie. • Tu uwidacznia się ogromna odpowiedzialność matki za jakość jej macierzyństwa i ojca za jakość jego ojcostwa.

3. Matkom i macierzyństwu poświęcono wiele wierszy, artykułów. Dzień Matki jest świętem datującym swój początek już w starożytności. • Gdzie jest miejsce ojca? • Być ojcem nie sprowadza się tylko do biologii. To olbrzymia, delikatna sfera kontaktów międzyludzkich, uczuć, przeżyć, dążeń i działań.

4. W naszych czasach wiele uległo zmianie. Ojciec nie jest już kimś, kto zabezpiecza materialnie rodzinę, od kogo zależy jej egzystencja, bo w zdecydowanej większości pracuje też matka. Przestał być on tzw. głową rodziny. Rola ojca zmniejszyła się i jakby straciła na znaczeniu. • W rodzinie partnerskiej ojciec stał się pełnym uczestnikiem życia rodziny i wychowania dzieci. Ojcowie zbliżyli się do swoich rodzin. Wielu ojcom to odkrycie ojcostwa przynosi wielką satysfakcję i radość. • Ale też coraz więcej pojawia się ojców wycofanych, nieobecnych, oddających sprawy rodziny i wychowania w ręce matek. Dzisiejszy zapracowany ojciec często nie ma czasu dla rodziny. Także rola ojca przez wiele lat była niedostrzegana, pomijana i niedoceniana.

5. Pamiętajmy że… Ojciec jest dla dziecka wzorem mężczyzny. Ojciec reprezentuje zasady, odpowiedzialność, stabilność, równowagę emocjonalną. Wprowadza dziecko w świat zewnętrzny, pokazuje społeczeństwo oraz normy, które w nim występują. Miłość ojcowska jest bardzo wymagająca i stawia warunki. Poprzez stawiane wymogi ojciec dostarcza dziecku bardzo ważnych bodźców do jego społecznego i moralnego rozwoju.

6. Kocha przede wszystkim te cechy, które są zgodne z jego wymaganiami oraz te, które czynią je zdolnym do pokonywania w przyszłości różnych trudnych sytuacji życiowych. Miłość ojca nie jest wszechobecna, bo ojciec nie kocha dziecka bez względu na okoliczności zawsze i w każdej sytuacji. Ojciec kocha dziecko wtedy, kiedy postępuje ono zgodnie z jego wymaganiami. Ojciec kocha dziecko, ponieważ spełnia jego oczekiwania, ponieważ wypełnia swój obowiązek , ponieważ jest taki jak on sam .Na miłość ojca trzeba sobie zasłużyć. Nie spełniając jego wymagań można ją stracić,. Bez pozytywnego wzoru ojca nie tylko trudno jest być dobrym obywatelem ale także pracownikiem, członkiem społeczeństwa.

7. Okazując szacunek matce, ojciec uczy dzieci poszanowania godności kobiety: chłopców uczy szanować dziewczęta, dziewczętom wskazuje potrzebę szacunku dla własnej kobiecości. Częste i pozytywne kontakty ojca z dzieckiem wpływają dobrze na wyniki w nauce szkolnej, kształtują rozwój intelektualny oraz twórczą postawę dziecka. Nadmierna surowość, połączona ze skłonnością do przesadnego kontrolowania, wpływa na obniżenie poziomu osiągnięć szkolnych dzieci. Brak postawy opiekuńczej u ojca wpływa na dziecko gorzej niż nieobecność ojca w domu.

8. Dziewczynki obserwując swych ojców, w późniejszym życiu lepiej mogą rozumieć własnych mężów i synów. Ojciec jest też pierwszym mężczyzną w życiu dziewczynki i to on potwierdza jej dziewczęcość, a potem kobiecość. Dziewczęta, które miały pozytywne kontakty z ojcami, szukają potem podobnych partnerów życiowych, radzą sobie doskonale w zapobieganiu konfliktów, posiadają wysokie umiejętności interpersonalne oraz mają poczucie własnej wartości, a przede wszystkim akceptacje.

9. Udział ojca w procesie wychowania jest czynnikiem wprowadzającym w atmosferę domową element ładu i systematyczności, konsekwencji i wytrwałości. Są to cechy niezmiernie ważne we wdrażaniu dzieci do przestrzegania zasad moralnych. Najczęściej dzieje się tak dlatego, że mężczyzna lepiej niż kobieta potrafi w wychowaniu dziecka konsekwentnie postępować, zarówno w stawianiu zakazów i nakazów, jak i w stosowaniu nagród i kar. Mężczyzna łatwiej zachowuje równowagę emocjonalną, co ułatwia mu konsekwentne działanie wychowawcze. Jest to niezbędne dla skuteczności właściwych oddziaływań na dziecko.

10. Dziękuję za uwagę.