Download
1 / 94
940 likes | 1.09k Views
Communicatie-directheid. Communicatie-directheid is een aspect van communicatie-duidelijkheid.
E N D
Communicatie-directheid is een aspect van communicatie-duidelijkheid.
Het betreft de mate waarin men wat men wil overbrengen rechtstreeks zonder omwegen of uitwijkingen in klare, eenduidige en relevante bewoordingen affirmatief aan de betrokkene meedeelt in diens fysische aanwezigheid.
Alle intermediale expressiekanalen, hetzij technische, hetzij interpersoonlijke, worden uitgesloten. Indirectheid houdt vaak verband met het willen ontzien van de andere, zichzelf of het relationeel verband.
Aandacht kan besteed aan het verminderen van de afstand en de drempels tot de andere, van de afstand en de drempels van mijzelf voor de andere, van de afstand en de drempels van de gebruikte expressiekanalen en van de afstand en de drempels van de gebruikte communicatietalen. De achtergronden van wat wordt ontzien kunnen hierbij worden geëxpliciteerd.
Aandacht kan besteed hoe aan directheid te winnen door persoonlijke ondersteuning en verantwoordelijkheids name voor wat wordt uitgedrukt. Er op letten niet te blijven vasthangen in in- directheid maar dit hooguit te gebruiken als uitgangspunt voor het aftasten van de visie van de ander en voor het ruimte geven aan deze visie.
Het direct in woordtaal overbrengen accepteren, stimuleren en positief houden.
Ik uit zonder omwegen mijn persoonlijke kijk als mijn persoonlijke kijk.
Ik durf op een onbevangen en ongedwongen wijze mezelf direct te uiten.
Ik kom voor mijn eigenlijke bedoelingen uit en hou ze niet achter.
Ik maak mijn standpunt duidelijk eerder dan vragen over iets te stellen.
In gesprek elkaar vertellen wat je prettig vindt en wat niet.
De voorkeur geven aan dichter bij zichzelf staande expressie-invullingen.
Wat je zegt zoveel mogelijk parallel laten lopen met je denken en wat je denkt zoveel mogelijk parallel laten lopen met je spreken.
Niet indirect in de 'je-persoon' maar direct in de 'ik-persoon' over mezelf praten (niet je denkt, voelt, hoopt, verwacht, doet, ... maar ik denk, voel, hoop, verwacht, doe, ...).
Voor jezelf onderkennen welke je mogelijke indirecte of onderliggende boodschap is bij wat je uit en nagaan of ze bij de ander overgekomen is en ze zo nodig voldoende verhelderen voor de ander.
Uitdrukkingen toegeschreven aan 'men, anderen, we, jij, het, er, wie, ...' laten uitgaan van jezelf.
Wat ik vind, denk, voel of verwacht niet als vraag naar de ander toe formuleren (vind je, denk je niet, voel je ook, verwacht jij, ...?).
Aangeven waarom je een vraag stelt, waaruit kan opgemaakt dat je echt iets vraagt en niet iets indirect opmerkt of aangeeft.
Als ik een gedeelte van wat de ander uitdrukt niet vat, vraag ik om verduidelijking.
Op een vraag geef ik een direct persoonlijk antwoord zonder mij te verliezen in excuses, argumentaties of verklaringen hiervoor.
Je bereidheid tonen kort toelichting te geven over je gevoelsmatige en persoonlijke voorkeur indien zo, eerder dan je visie en handelen uitgebreid met objectieve en voor de ander valabele argumenten te willen rechtvaardigen.
In gesprek argumenten reserveren voor wat je wil voor in de (relatie)realiteit, uitleg voor wat je wil voor jezelf.
Een vraag als behoefte bij je of als een probleem van je toelichten met de achterliggende reden en aangeven hoe de ander je heel concreet zou kunnen tegemoetkomen en helpen.
Niet op een negatief geformuleerde wijze, omdat je een negatief antwoord verwacht, iets vragen (je kunt, je weet, je zult me ook niet, je hebt ook geen ... zeker).
Een weigering op een verzoek op een directe en eenvoudige manier aangeven met een kort met 'neen'-aanvangend antwoord.
Zo je op iets niet wil ingaan of iets wil weigeren, dadelijk nadat de ander zijn vraag of voorstel kon formuleren 'neen' zeggen, terwijl je kort je erkenning of waardering en dankbaarheid uit om de vraag of het voorstel (neen, dank u ! neen, toch tof van het voorstel ! neen, ik denk van niet, fijn dat je (het) me vroeg ! ...).
Je negatieve reactie aanzien als een informatief gebeuren waarin duidelijk de positie van de andere én zijn vraag en duidelijk de positie van jezelf én je antwoord worden verhelderd (ik weet dat je dit denkt of voelt en dat je graag zou willen, ik voel en denk er anders over en kan of wil niet ingaan op wat je wil, ...).
Een weigering zo gewenst motiveren met valabele redenen of als je eigen keuze, zonder verdere uitleg; vermijden gebruik te maken van zwakke redenen of excuses die tegenargumentering en weerlegging uitlokken.
Verkiezen aan te geven iets niet te willen eerder dan iets niet te kunnen om overtuigingspogingen van je wel kunnen of het wel mogelijk zijn te voorkomen.
Een kort neen-antwoord geven op gedragsniveau, aanvangend met 'neen, ik ...' en het in de vraag gebruikte werkwoord (neen, ik ga niet mee; neen, ik koop niet; ...) en bij verder doorvragen aanvullen met 'omdat ik ...' en hetzelfde werkwoord (omdat ik niet meega, ...).
Zo een weigering erg asociaal kan overkomen of moeilijk ligt binnen je vriendschappelijke relatie (niet helpen, geen aandacht voor, geen rekening houden met, niet ingaan op, je mogelijkheden niet aanwenden, geen inspanning voor, kwetsend voor, ...) je spijt uitdrukken ditmaal niet te kunnen helpen op de gevraagde wijze.
Zo nodig aangeven op een andere manier te willen helpen en eventueel te vragen hoe de ander denkt anders te kunnen helpen, vragen naar de concrete aanleiding, omstandigheden, context of achtergrond van zijn verzoek waarvoor eventueel te kunnen helpen (praktisch, advies, ...) of samenzoeken wie wel zou kunnen helpen en of er geen andere oplossing is.
Zo bang zijn te weigeren om de ander niet te kwetsen, je weigering loskoppelen van de bedoeling de ander te kwetsen (ik wil je hiermee helemaal niet voor het hoofd stoten, je helemaal niet benadelen, je helemaal niet negeren, er niets persoonlijk mee uitdrukken, ...; je mag het niet opvatten als, denk niet dat je, ...; ik kan je volledig begrijpen, ik volg je zonder meer, ik geloof je helemaal, ...; zou je het erg vinden, kan je het (van me) aanvaarden, wil je het mij niet kwalijk nemen, ...).
Zo bang zijn te weigeren om een negatieve indruk over jezelf op te roepen en jezelf te kwetsen, je houding en inzet aangeven tegenover het algemene, het wat als principe en regel en je weigering aangeven tegenover het bijzondere, het hoe als voorstel en uitzondering (normaal wel, nu niet; anders wel, zo niet; erbij horen, er van af zien; ...).
Zo je bang te weigeren voor de gevolgen voor je verdere relatie (afgewezen worden, verlies van de ander, spanningen, afstand, minder graag gemogen worden, minder graag gezien, ...) je vrees hiervoor uitspreken, te hopen dat dit niet zou gebeuren, je relationeel verlangen uitspreken, aangeven het risico toch te nemen, het belang aangeven van je uit te spreken of te (re)ageren om je relatie helder en zuiver te houden.
Als ik iets erg of negatiefs moet meedelen, maak ik dit meteen duidelijk en help bij het uiten en verwerken van de teleurstelling.
Als ik negatief op de ander wil reageren, zeg ik dit meteen en creëer ruimte en begrip om de teleurstelling te helpen verwerken.
Informatie over de persoonlijke toestand of situatie van de ander geef ik overeenkomstig de aangegeven behoefte en de opgemerkte signalen, aansluitend op reeds aanwezige informatie en het begripsvermogen van de ander volgens zijn draagkracht en verwerkingsvermogen, op het juiste ogenblik, met het oog op voorliggende keuze- en (re)actiemogelijkheden, met toetsing en bijstelling van wat overgekomen en begrepen is.
Onnodige details die het ervaren verergeren vermijden en zich beperken tot de relevante bijzonderheden.
Versluieringen, achterhoudingen, een gunstiger voorstelling of het suggereren van een reactiehouding om het ervaren te verzachten vermijden.
Ik help de ander over iets heen door specifieke informatieve toelichting, door de opgevangen uitlatingen geordend samengevat te weerspiegelen en door opgemerkte gevoelens voor de ander te verwoorden.
Bij verlies voor de ander zowel aandacht geven aan en gevoelens laten gaan naar dit gebeuren als naar de verwerking ervan (spijtig, erg en verdrietig vinden van het gebeuren en voor hem of haar).
Ik aanvaard bij directe mededelingen afwijzend, negatief emotioneel gekleurd en ongedaan makend weerwerk om het evenwicht te hervinden.
