O efektywności kształcenia czyli

1. O efektywności kształceniaczyli Jak zorganizować naukę dziecka w domu

2. Pierwsze kroki Pierwsze i najważniejsze wzory zachowań dziecko czerpie od rodziców, dlatego Państwo jesteście źródłem przyzwyczajeń i nawyków dla swoich dzieci. Wasza postawa i zainteresowanie nauką w szkole i życiem codziennym rzutuje poważnie na dalszy proces uspołeczniania dziecka. Stosunek rodziców do nauki, śledzenie przez nich osiągnięć szkolnych dziecka, stopień pomocy udzielanej mu w uczeniu się decydują o aspiracjach i zachowaniach poznawczych dziecka. Rozpoczynając naukę w szkole, dziecko podejmuje pewne obowiązki, dlatego dobrze jest, gdy już od najmłodszych lat (jeszcze przed pójściem do szkoły) wdrażane jest do prawidłowego wykonywania prac, uczone odpowiedzialności. Praca rodziców w tym zakresie jest pierwszym etapem nad przyzwyczajaniem dziecka do wypełniania obowiązków szkolnych.

3. Moment przełomowy Podjęcie nauki w szkole jest w życiu dziecka momentem przełomowym. Staje ono przed nowymi zadaniami i formami działalności, nabywa nowe wiadomości, umiejętności i doświadczenia. Dziecko nie przyzwyczajane do wymagań i obowiązków ze strony rodziny, niechętnie wywiązuje się z nich w czasie pierwszych lat nauki w szkole. Nie wystarczy rozwijać u dziecka chęci do nauki i rzetelnej pracy, trzeba je nauczyć racjonalnego wykorzystania czasu i sensownego nim gospodarowania. Stosunek Państwa do odrabiania zadań domowych przez dziecko, jego udział w lekcji, ma istotne znaczenie.  Każdego dnia w wielu domach odbywają się sceny walki pomiędzy rodzicami i dziećmi o to, aby odrobiły lekcje. Dzieci bronią się od tego, jak mogą. Robią to na ostatnią chwilę, a więc byle jak i niestarannie. Częściej jednak zdarza się, że nie robią tego wcale. Sytuacja taka wywołuje wiele konfliktów i wzajemnych pretensji.

4. Odrabianie prac domowych Praca domowa ucznia jest bardzo ważnym elementem w procesie nauczania i wychowania. Przygotowuje dziecko do samokształcenia. Uczy samodzielności, samodyscypliny, umiejętności gospodarowania własnym czasem. Ma na celu utrwalenie zdobytych na zajęciach wiadomości. W domu można porozmawiać z rodzicami na tematy związane z tematem lekcji, wyjaśnić wątpliwości, poszerzyć wiedzę na określony temat. Dziecko w pierwszych latach nauki nie ma jeszcze wyrobionego nawyku uczenia się. Trzeba mu w tym pomóc. Rodzic powinien być jednak tylko konsultantem, przewodnikiem, a nie wykonawcą zadania domowego. Dziecko na pewno będzie próbowało narzucić rodzicom rolę wykonawcy, ale mądrzy dorośli nie podejmą tej roli.

5. Odpowiedzialność Rodzic powinien dążyć do tego, aby dziecko wzięło na siebie odpowiedzialność za odrabianie lekcji. Powinien zachęcać do nauki, rozmawiać na temat jego pracy w szkole, czego się nauczyło, co nowego poznało. Nie może poprzestać na standardowym pytaniu: Jak tam w szkole? Pierwszych sygnałów nieobowiązkowości nie należy lekceważyć, ponieważ dziecko zacznie to wykorzystywać i coraz częściej zaniedbywać swoje obowiązki.

6. Warunki Aby praca domowa osiągnęła zamierzony skutek rodzice powinni stworzyć odpowiednie warunki do nauki. 1. Odpowiednie miejsce pracy - dziecko powinno mieć swoje miejsce, które lubi, w którym dobrze się czuje. 2.Zagwarantowany spokój i ciszę. (jak można odrabiać lekcje przy głośnej muzyce lub ze słuchawkami na uszach???) 3.Higiena pracy umysłowej, a więc świeże powietrze – (wywietrzone pomieszczenie) 4.Wczesną porę, a nie późny wieczór, gdy dziecko jest zmęczone fizycznie i umysłowo. 5.Krótkie przerywniki które są formą relaksu. Po krótkiej przerwie można wrócić do przerwanej pracy. Niekiedy po takiej przerwie odprężenia rozwiązania trudnych problemów przychodzą same.

7. Nie zostawiaj „sam na sam” Są rodzice, którzy pozostawiają dziecko sam na sam z zadaną pracą. Nie troszczą się o jej poziom, a pilnują jedynie by lekcje zostały odrobione tylko te „pisemne”. Nie troszczą się o powtórzenie materiału pamięciowego. Takie postępowanie powoduje luki w materiale i w coraz większym stopniu utrudnia zrozumienie i przyswojenie nowych wiadomości. Dzieciom w młodszym wieku szkolnym pomoc rodziców w odrabianiu prac domowych jest niezbędna. Daje poczucie bezpieczeństwa, radości i zadowolenia, buduje więź emocjonalną między dziećmi i rodzicami. Dziecko wyrastające w atmosferze zainteresowania, poszanowania dla pracy, utwierdza się w przekonaniu, że to co robi jest ważne i potrzebne

8. Najczęściej popełniane błędy: • nastrój, w jakim dziecko zasiada do odrabiania lekcji; • brak odpoczynku po przyjściu ze szkoły; • źle zorganizowana pomoc w odrabianiu prac domowych; • złe zorganizowanie czasu wolnego; • wykonywanie za dzieci zadanych prac;

9. „Odrabianie” prac za dzieci Jest to najgorsza forma „pomocy” jakiej może udzielić rodzic dziecku. Trzeba mieć świadomość, że prace te potem są oceniane przez nauczyciela i jest to ocena pracy rodzica, a nie dziecka. Odrabianie zadań domowych przez rodziców (zwłaszcza matematyki) ma jeszcze gorsze skutki gdyż dezorientuje nauczyciela co do zaawansowania klasy w danej partii materiału. Może on sądzić, że dzieci opanowały już to, co trzeba i dlatego może przejść do następnych zagadnień. W ten sposób powstają luki w wiadomościach, które ujawniają się niejednokrotnie później, kiedy jest już trudno wyrównać zaległości. Nie ulega wątpliwości, że mniej zdolnym dzieciom trzeba pomóc, ale to nie znaczy, że trzeba im szkodzić przez odrabianie lekcji za nich. Pomoc rodziców musi być właściwa, nie może to być wyręczanie dzieci w obowiązkach.

10. Samokontrola W procesie uczenia się ważną rolę odgrywa samokontrola wykonanej pracy. Chodzi w niej o to, aby dziecko samo odkryło swoje błędy i samo je poprawiło. Do tego trzeba dziecko systematycznie wdrażać. Prosić, aby przeczytało jeszcze raz i spróbowało znaleźć błędy. Oczywiście rodzice muszą potem skontrolować „samokontrolę dziecka”, czy wszystko zostało poprawione. Swoje zastrzeżenia dziecko kontroluje za pomocą podręcznika, słownika, encyklopedii oraz dokonuje niezbędnych poprawek. Trzeba zachęcać dzieci do korzystania z tych źródeł. W pracy domowej nie powinno być błędów, nawet jeśli dziecko ma opinię o dysortografii.

11. „Umowa” Czasem jednak sytuacja wymaga, aby zawrzeć z dzieckiem swoistą umowę. Należy przekonać dziecko, że odrabianie zadań domowych leży w jego interesie. Wymaga to opracowania planu z pewnymi regułami dla obu stron. Rodzice muszą być wtedy konsekwentni, bez taryfy ulgowej z byle powodu. Większość dzieci po opanowaniu sztuki odrabiania pracy domowej doskonale radzi sobie w szkole i nie wymaga wyczerpującej pomocy ze strony dorosłych.

12. PodsumowanieAby dobrze przysłużyć się dziecku, rodzic powinien: • stworzyć odpowiednie warunki pracy w domu wydzielając w mieszkaniu własny kąt lub pokoik dla dziecka • określić stałe godziny pracy dziecka • stworzyć odpowiedni klimat dla poszanowania nauki • przekonać dziecko, że nauka to bogactwo i potęga • interesować się osiągnięciami dziecka • zaakceptować możliwości swojego dziecka • nie zmuszać dziecka do pracy ponad siły • nie odrabiać lekcji za dziecko • pomagać w nauce, ale pomoc ograniczyć do minimum • być w stałym kontakcie z nauczycielem • Używać pochwał i nagród, by zmotywować dziecko do nauki - Chwalenie dobrze odrobionego zadania zmotywuje dziecko znacznie bardziej, niż krytykowanie tego, które poszło mu gorzej. 

13. Podsumowanie c.d. Jak pomóc w II półroczu: • usiądź i porozmawiaj z dzieckiem jak powinny wyglądać jego lekcje w najbliższych miesiącach, • jasno ustalcie, jakie są twoje oczekiwania względem dziecka, jaka nagroda czeka je za obowiązkowe i regularne odrabianie lekcji, a jaka kara za niewykonanie swoich obowiązków. • Nagrodą za odrobienie pracy domowej może być zapewnienie, że jesteś dumna z dziecka, jego obowiązkowości i tego jak organizuje swój czas i pracę. Ważne, by zawsze sprecyzować, z czego wynika twoja duma, żeby dziecko wiedziało, co ma robić by utrzymać taki stan rzeczy; • Możesz oczywiście nagrodzić dziecko za jakiś wyjątkowy projekt lub za postępy w nauce w danym półroczu, ale nagrody materialne za każde odrobione zadanie są zdecydowanie niewskazane. • Dowiedz się czy są jakieś zagadnienia, z którymi dziecko ma szczególne trudności, być może trzeba, aby dziecko skorzystało z dodatkowych zajęć w szkole; • Zgódź się na czas wolny od pracy domowej. Może to być np. piątkowy wieczór lub niedziela. Ale od razu ustal, że zamiast tego dziecko musi odrobić wszystkie zadania domowe w sobotę. • Nie krzycz na dziecko za słabe wyniki. Jeżeli dziecko opuszcza się w wykonywaniu swoich obowiązków, nie krzycz na nie. Zachowaj jasne przesłanie, przypomnij dziecku, co ustaliliście na początku półrocza i daj mu do zrozumienia, że jesteś rozczarowana. Będzie to dla niego jasny sygnał, że musi się bardziej postarać, by sprostać twoim oczekiwaniom. • Dowiedz się, co motywuje twoje dziecko do nauki. Jeżeli twoje dziecko chce mieć dobrą i ambitną pracę, możesz wykorzystać to, by zmotywować je do odrabiania lekcji. Nawet jeśli dziecko w danym momencie w siebie nie wierzy, możesz przecież porozmawiać z nim i powiedzieć, że wszystko jest możliwe, jeżeli tylko się postara.

14. Dziękuję za uwagę