Komunikacja interpersonalna

1. Komunikacja interpersonalna

2. Spis treści • Definicja komunikacji. • Rodzaje komunikacji. • Komunikacja werbalna. • Rodzaje wypowiedzi. • Komunikacja niewerbalna. • Mowa ciała. • Bariery w komunikacji społecznej • Rodzaje zachowań. • Postawy asertywne • Konflikty i ich rozwiązywanie • Negocjacje. • Praca zespołowa. • Etyka zawodowa. Wartości obowiązujące w gospodarce rynkowej. • Rodzaje korupcji.

3. Definicja komunikacji. Komunikacja (komunikowanie się) - proces, w trakcie którego ludzie w różny sposób (słowny lub bezsłowny, np. gestami) przekazują sobie informacje (komunikaty). Komunikat - informacja przekazana od nadawcy do odbiorcy. W komunikacie poza treścią (np. poprzez barwę i ton głosu, gesty, mimikę) przekazywane są informacje o nadawcy (np. o jego stanie emocjonalnym) oraz intencje, postawy i uczucia wobec odbiorcy komunikatu.

4. Rodzaje komunikacji.

5. Komunikacja werbalna. Mowa ludzka, w odróżnieniu od innych dźwięków, np. wydawanych przez zwierzęta, jest wyuczona, powstaje w wyniku łączenia słów w wypowiedzi zgodnie regułami gramatycznymi. Mowa służy przede wszystkim do prowadzenia rozmowy z inną osobą. Celem rozmowy może być m.in.:wyrażanie własnych myśli, uczuć, wiedzy i dzielenie się tym z innymi osobami, wymiana informacji, uzgadnianie poglądów i stanowisk wobec określonych spraw,wydawanie poleceń,określanie własnej pozycji w stosunku do innych osób (np. przełożonego, podwładnego, kolegi itp.),nawiązywanie nowych kontaktów i związków między osobami, kształtowanie obrazu własnej osoby u innych.

6. Rodzaje wypowiedzi. • mowa skierowana do samego siebie (egocentryczna), • mowa polegająca na wydawaniu poleceń i instrukcji, stosowana w celu wywarciawpływu na zachowania innych; polecenia i instrukcje mogą być uprzejme, perswazyjne (odradzanie, przekonywanie), autorytatywne (wiarygodne, pewne), • mowa polegająca na zadawaniu pytań, których celem jest uzyskanie informacji; pytania mogą być otwarte (np. Co było przyczyną wzrostu produkcji w naszej firmie?), zamknięte (np. Czy Góry Sowie leżą w Sudetach?), osobowe (np. Kasiu, dokąd pojedziesz na wakacje?), bezosobowe (np. Kto nie będzie uczestniczył w zabawie noworocznej?), • mowa zawierająca informacje, które mogą być udzielane w odpowiedzi na pytania, stanowić część wykładu lub występować w dyskusji nad rozwiązaniemproblemu.

7. Komunikacja niewerbalna. Komunikacja niewerbalna określa stosunki międzyludzkie poprzez stany emocjonalne i postawy komunikujących się osób. Według wielu psychologów kluczową rolę w formowaniu sądu o nowo poznanej osobie odgrywają pierwsze sekundy. Sygnały wysyłane przez ciało tej osoby decydują, czy lubimy ją, czy nie, mimo że w rzeczywistości nie dysponujemy wystarczającą liczbą danych, aby to określić.Jednym z rodzajów komunikacji niewerbalnej jest mimika twarzy. Informuje ona o stanach emocjonalnych oraz postawach osób komunikujących się. Wyraz twarzy może sugerować m.in. szczęście, zdziwienie, strach, smutek, złość, wstręt, pogardę, zainteresowanie. Innymi formami komunikowania są kontakt wzrokowy (np. wpatrywanie się), a także gesty i ruchy ciała (np. gesty rąk, ruchy głową).

8. Czy wiesz……….. Badania procesów komunikacji wykazały, że w bezpośrednich rozmowach tylko 7% znaczenia danej wiadomości zawarte jest w słowach, 38% w brzmieniu głosu (ton, modulacja i inne dźwięki), a 55% - w innej formie niewerbalnej.

9. Mowa ciała.

10. Mowa ciała.

11. Mowa ciała.

12. Bariery w komunikacji społecznej

13. Rodzaje zachowań. Postawa asertywna.

18. Asertywne odmawianie. wyraźnie powinno brzmieć „nie" oraz wyjaśnienieprzyczyny odmowy. W komunikacie można wyrazić zainteresowanie dalszym kontaktem, np. można stwierdzić:,,zgadam się po raz ostatni na twoją propozycję, więcej tego nie zrobię", a na kolejne prośby odpowiedzieć: „Nie pożyczę Ci pieniędzy, ale nadal zależy mi na kontaktach z Tobą", „Nie przyjdę w sobotę na organizowane przez Ciebie przyjęcie, chętnie odwiedzę Cię w innym terminie", „Nie zgadzam się na przepisywanie przez Ciebie pracy domowej, chętniepomogę Ci w nauce".

19. Asertywna prośba zawsze jest wyrażana w formie „ja". Nie należy wywierać nacisku na rozmówcę i spokojnie przyjąć ewentualną odmowę, np.: •    prośba do rodziców: „Mamo, chciałbym pójść jutro do kina, czy dasz mipieniądze na bilet?", „Tato, chciałbym mieć rower, czy możesz mi go kupić?", prośba do kolegi: „Jasiu, chciałbym pożyczyć od Ciebie namiot na wyjazd, czy się zgodzisz?", prośba do nauczyciela: „Panie profesorze, czy może mnie Pan zapytać, chciałbym poprawić ocenę z matematyki?", prośba do młodszych od siebie: „Czy mógłbyś być tak miły i pokazać mi rysunek, który namalowałeś na ścianie w pokoju?", prośba do przyjaciół: „Czy zabierzecie mnie ze sobą na wakacje pod żaglami?".

20. Asertywne przyjęcie krytyki informujemy krytykującego o przyjęciu krytyki lub o tym, że nie zgadzamy się z nią: zgadzam się z krytyką, np.: „ Wiem, jateż tak myślę", „Zgadzam się z tą opinią, przykro mi", nie zgadzam się z krytyką, np.: „Mama ten temat inne zdanie", „Nie zgadzam się z Tobą".

21. Asertywne przyjęcie pochwały Dla niektórych przyjęcie pochwały jest trudne; osoby chwalone czasem zaprzeczają, mówią, że sukces jest dziełem przypadku, a nie ich zasługą.Przyjęcie pochwały powinno być jasnowyrażone, np.: „Dziękuję, wiem, że tomoja zasługa", „Miło mi to słyszeć".Nieprzyjęcie pochwały powinno nastąpić natychmiast po jej wyrażeniuprzezinnych, np.: „Nie zgadzam się zTwojąopinią", „Jestem innego zdania".

22. Konflikty i ich rozwiązywanie Powszechnie przyjmuje się, że konflikt tosytuacja, w której zaistniała sprzeczność interesów, a jej uczestnicy próbują narzucić swoją wolę sobie nawzajem.

23. Kategorie konfliktów konflikt wartości wynikający z różnic religijnych, społecznych, a także tego, że każdy człowiek ma swoją hierarchię wartości, sprzeczność interesów, która dotyczy różnych sposobów zaspokajania potrzeb; występuje wtedy, gdy zaistnieje koniecznośćdzielenia się ograniczonymi zasobami Konfliktstrukturalny wynikającyz różnychpozycji zajmowanych wgospodarce,życiuspołecznym (np. pracy), Konflikt racji wynikający z błędnego postrzegania swojego miejsca w społeczeństwie (np. wydaje mi się, że jestem przywódcą grupy, ale tak nie jest koledzy nie słuchają mnie i często dochodzi do konfliktów).

24. Negocjacje. Umiejętności negocjacyjne przydają się zarówno w szkole, w pracy, jak i w życiu prywatnym. Nie wszyscy bowiem zgadzają się z naszą wizją świata, naszymi planami i próbami ich realizacji. W ten sposób powstają sprzeczne oczekiwania wynikające z różnic poglądów lub przeciwstawności interesów. Do likwidacji tych konfliktów powinny służyć negocjacje. Do negocjacji należy przygotować się merytorycznie oraz ustalić ich konkretne cele. Niewskazany jest pośpiech i kierowanie się emocjami. Należy dążyć do realizacji najważniejszych celów przy zachowaniu elastyczności wobec mniej ważnych kwestii. Jeśli nie można uzgodnić któregoś punktu, trzeba przejść do następnego. Przydatna, a czasem niezbędna jest obecność doradców, np. prawnika, ekonomisty, księgowego, z ich rad można korzystać podczas przerw.Podczas negocjacji może okazać się, że będzie trzeba wybrać jeden ze sposobów ich prowadzenia:

28. Praca zespołowa.

29. Praca zespołowa.

30. Etyka zawodowa.Wartości obowiązujące w gospodarce rynkowej. Własność Jest podstawowym filarem, na którym opiera się i rozwija gospodarka rynkowa. Prawo własności legalizuje dążenie ludzi do posiadania i użytkowania dóbr oraz pomnażania swojej własności. Wolność W gospodarce rynkowej oznacza brak przeszkód w prowadzeniu działalności gospodarczej w ramach obowiązującego prawa. Wolność to również prawo do gromadzenia dóbr materialnych, podejmowania inicjatyw, zaspokajania potrzeb.

31. Etyka zawodowa.Wartości obowiązujące w gospodarce rynkowej. Sprawiedliwość Oznacza przyznanie człowiekowi tego, co należy mu się z tytułu jego pracy lub zasług (czyli jego należnych praw). Człowiek sprawiedliwy to osoba oceniająca innych obiektywnie, postępująca wobec nich zgodnie z normami moralnymi. Uczciwość Jest jedną z najważniejszych zasad etycznych. W gospodarce rynkowej powinna przejawiać się w stosunku do kontrahentów i klientów (m.in. produkowanie i sprzedawanie towarów dobrej jakości, odpowiednie oznaczenia jakościowe), odbiorców reklam (m.in. podawanie rzetelnych informacji), pracowników (m.in. legalne zatrudnienie, wypłacanie pensji) i państwa (m.in. płacenie podatków).

32. Etyka zawodowa.Wartości obowiązujące w gospodarce rynkowej. Odpowiedzialność To świadome podejmowanie decyzji z uwzględnieniem ich konsekwencji. W warunkach pełnej demokracji oraz gospodarki wolnorynkowej każdy odpowiada indywidualnie za skutki swojej działalności gospodarczej. Prowadząc ją, trzeba wiedzieć, że za własne decyzje ponosi się odpowiedzialność moralną (za naruszenie norm moralnych - poczucie winy, potępienie przez środowisko), polityczną (za naruszenie interesu publicznego można utracić stanowisko i zaufanie publiczne) i prawną (za naruszenie przepisów prawnych ponosi się kary wymierzane przez sądy oraz instytucje skarbowe).

33. Etyka zawodowa.Wartości obowiązujące w gospodarce rynkowej. Własność Jest podstawowym filarem, na którym opiera się i rozwija gospodarka rynkowa. Prawo własności legalizuje dążenie ludzi do posiadania i użytkowania dóbr oraz pomnażania swojej własności. Wolność W gospodarce rynkowej oznacza brak przeszkód w prowadzeniu działalności gospodarczej w ramach obowiązującego prawa. Wolność to również prawo do gromadzenia dóbr materialnych, podejmowania inicjatyw, zaspokajania potrzeb.

34. Rodzaje korupcji. Groźnymprzejawem nieprzestrzegania zasad etycznych w działalności publicznej i zawodowej jest korupcja. Korupcja to wykorzystywanie władzy lub funkcji publicznej do osiągania prywatnych korzyści.

35. RODZAJE KORUPCJI • Łapownictwo • Płatna protekcja • Wykorzystywanie środkówpublicznych dla korzyści osobistych • Handel wpływami

36. RODZAJE KORUPCJI przyjmowanie pieniędzy lub kosztownych prezentów w zamian za podjęcie określonej decyzji (np. zawarcia kontraktu z daną firmą, a nie z konkurencją); wyróżniamy łapownictwo czynne (przyjęcie łapówki) i bierne (wręczanie łapówki), obsadzanie stanowisk znajomymi lub krewnymi bez odpowiednich kwalifikacji w zamian za korzyści majątkowe, kradzież lub defraudacja środków publicznych, np. finansowanie partii lub kampanii wyborczej w zamian za polityczne poparcie.

37. Bibliografia. • Janina Mierzejewska – Majcherek. Przedsiębiorczość na co dzień. Podręcznik z ćwiczeniami dla zasadniczej szkoły zawodowej. REA. Warszawa 2002. • Janina Mierzejewska – Majcherek. Przedsiębiorczość na co dzień. Poradnik metodyczny dla nauczyciela podstaw przedsiębiorczości w zasadniczej szkole zawodowej. REA. Warszawa 2002. • Małgorzata Biernacka, Jarosław Korda, Zbigniew Smutek. Podstawy przedsiębiorczości. OPERON. Gdynia 2003. • Teresa Buczyńska. Podstawy przedsiębiorczości. Wydawnictwa Szkolne PWN. Warszawa 2003. • Zbigniew Makieła, Tomasz Rachwał. Podstawy przedsiębiorczości. Nowa Era. Warszawa.