640 likes | 987 Views
Cechy dobrych bylin. Byliny to rośliny wieloletnie. Mogą przeżyć ponad dwa sezony wegetacyjne, nieraz wiele lat, przy tym wielokrotnie wydają pędy kwiatowe. Zdolność do wielokrotnego ponawiania kwitnienia w kolejnych sezonach wegetacyjnych jest tym co wyznacza " bycie byliną".
E N D
Byliny to rośliny wieloletnie. Mogą przeżyć ponad dwa sezony wegetacyjne, nieraz wiele lat, przy tym wielokrotnie wydają pędy kwiatowe. Zdolność do wielokrotnego ponawiania kwitnienia w kolejnych sezonach wegetacyjnych jest tym co wyznacza "bycie byliną".
Zimę byliny przetrwają dzięki ukrytym w glebie lub przy jej powierzchni pączkom, kłączom, bulwom lub cebulom.
Byliny, poza tym okresem czasowej nieobecności, reprezentują tak wiele zalet, że trudno wyobrazić sobie nawet najmniejszy ogród bez kilku przedstawicieli tej ważnej grupy roślin.
1. Kwiaty: drobne oraz bardzo duże, pojedyncze lub zebrane w kwiatostany we wszelkich możliwych kolorach oraz odcieniach barwnych. Wiele z nich o silnym i przyjemnym zapachu (np. Paeonia, Iris, Lilium),
Kwiaty pojawiają się w zależności od gatunku i odmiany od wczesnej wiosny (np. Galanthus, Helleborus, Eranthis) aż do późnej jesieni, zupełnie lekceważąc niskie temperatury i przymrozki (np. Aster dumosus, Chrysanthemum hyb. Colchicum).
Zimowit - colchicum
2.Liście: zielone oraz ozdobione barwnymi plamami, czasami zupełnie purpurowe, sine lub pokryte srebrzystym kutnerem (np.Hosta, Heuchera, Houttuynia, Artemisia).
Przybierają one różnorodne kształty a ich wielkość waha się od bardzo małych, mierzonych w milimetrach (np. Sagina - karmnik) do imponujących rozmiarami liści, np. rzewienia znanego lepiej jako rabarbar (Rhubarb).
3. Pokrój: zazwyczaj przybiera formę mniej lub bardziej rozłożystej kępy, ale istniej wiele gatunków płożących, oraz pnących, np. Lysimachia, Humulus, Clematis. Pokrój wielu bylin ulega w trakcie wegetacji widocznym zmianom, gdy pojawiają się kwiaty, pojedyncze lub zebrane w kwiatostany.
4. Wielkość: wśród bylin mamy gatunki miniaturowe dorastające zaledwie do paru centymetrów wysokości (np. Sempervivum, Draba, Lysimachia nummularia) oraz kilkudziesięciocentymetrowe giganty, niektóre z nich przekraczają nawet dwa metry wysokości
lub nawet więcej, gdybyśmy skrupulatnie zmierzyli pędy gatunków pnących, takie jak: Helianthus salicifolius, Rudbeckia nitida, Clematis recta czy Humulus scandens
5.Tempo wzrostu: zależy od gatunku ale i od warunków uprawy. Mamy byliny niskie i wolno rosnące (np. niektóre gatunki alpejskie) oraz rośliny szybko powiększające swoje rozmiary (np. Delphinium, Ligularia).
6. Owoce lub nasiona: atrakcyjnie wybarwione (np.) lub przyciągające uwagę zarówno formą jak i obfitością (np. niektóre gatunki Clematis)
7. Długowieczność : byliny to rośliny “wierne i odpowiedzialne”, raz prawidłowo posadzone przez długie lata będą rosły w wybranym miejscu bez specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych, oczywiście od tej reguły są nieliczne wyjątki.
Paeonia, Hosta, Aster, Rudbeckia, Hemerocallis to przykłady gatunków, które zazwyczaj żyją dłużej od ogrodnika, który je sadził.
8.Różnorodność wymagań: nie bez znaczenia jest też możliwość posadzenia bylin w warunkach znacznie odbiegających od tzw. normy. Znajdziemy wśród nich zarówno gatunki na tereny suche, piaszczyste i ubogie, np. Alchemilla, Dianthus, Solidago,
jak i na tereny wilgotne: Astilbe, Filipendula, Myosotis. Są wśród nich wielbiciele skalnych półek (np. Sedum,, Leontopodium) jak i gatunki wodne (np. Nymphaea, Saggitaria, Typha). Są byliny wybitnie światłolubne (znakomita większość)