Kamu Kolaylıkları Yönetişiminde Yoksulluğun Dikkate Alınması

1. Kamu Kolaylıkları Yönetişiminde Yoksulluğun Dikkate Alınması UNDP &PEGEM Swisshotel, Ankara 11Mart2009

2. SUNUM PLANI • Çalışmanın amaçları, uygulanan yöntem ve kısıtlar • Çalışmanın bölümleri: • İstatistiki kapasite analizi(Alparslan Başaran) • Reformun yoksul kesimlerin harcamalarına muhtemel etkileri(Necmiddin Bağdadioğlu) • Kaçak kullanım, hizmetlere ulaşım ve tüketim davranışlarının nitel analizi(Sibel Kalaycıoğlu) • Kamu kolaylıklarında yoksul tüketicilerin korunmasına yönelik devlet yardımı politikalarının çerçevesi (Abuzer Pınar) • Sosyal politika önerileri

3. Çalışmanın temel amaçları: • Türkiye’de elektrik, doğalgaz ve su sektörlerinin özelleştirilmesi halinde maliyet odaklı olması beklenen tarifelerdeki artışların yoksul tüketiciler üzerinde yaratması muhtemel etkileri tespit ederek, olumsuz etkilerin telafisi için sosyal politika önerileri geliştirmek; ve • Böylece, bu sektörlerde hesapverebilirliği daha yüksek, yoksul-odaklı yönetim konusunu sosyal politika alanına taşıyarak, Birleşmiş Milletlerin “Bin Yıl Kalkınma Hedefleri” çerçevesinde yoksul kesimlerin tüketimlerinin elektrik, doğalgaz ve su reform sürecinde dikkate alınmasını sağlamaktır.

4. Uygulanan yöntem: • Waddams Price ve Hancock (1998) tarafından geliştirilen ve yaygın olarak kullanılan, reform öncesi ve sonrası tüketim harcamalarının karşılaştırılmasına dayalı yöntemdir. • Kısıtlar: • Reformun en önemli başarı göstergelerinden birisi, üretici ve tüketici dengesini sağlayacak bir tarife belirlenmesidir. Maliyet odaklı tarife masrafları karşılama imkanı verdiği için üretici açısından iyidir; ancak, tüketimi kısmaya yönelteceği için tüketici bakımından kötüdür. Bu da tüketicilerin durumunun araştırılmasını öncelikli kılmaktadır. Zira, yüksek faturalardan dolayı; • Diğer hizmetler için yeterli gelir kalmayabilir ve yaşam standardı dahada düşebilir. • Asgari yaşam standardını sağlayacak düzeyde hizmet tüketilemeyebilir. • Faturaların ödenememesi nedeniyle hizmetten mahrum bırakılabilir. • Hizmetler kayıt dışında tüketilerek sunucular zarara uğratılabilir ve bir kısır döngü olarak tarifelerin yükselmesi sonucu geniş tüketici kitlesi zarara uğratılabilir.

5. Kısıtlar: • Maliyet odaklı tarifeyi hesaplamak için şebeke kayıp/kaçaklarının tarifeye yansıtılması planlanmıştır. • Ancak, bu yolla sadece şebeke kayıp/kaçakları mevcut olan elektrik sektörü için yeni tarife hesaplanabilmiştir. • Şebeke kayıp/kaçaklarına dair bilgi bulunmayan doğalgaz sektöründe yoksulların harcama kalıpları belirlenmeye çalışılmıştır. • Şebeke kayıp/kaçakları mevcut olmasına rağmen “artan dilimli tarife” uygulanan su sektöründe ise tarifenin sosyal yönü araştırılmıştır.

6. Kimi yoksul kabul edeceğiz? • Ulusal yoksulluk sınırı eşikleri: • Gıda yoksulluğu • Gıda ve gıda-dışı yoksulluk • Sektör yoksulluk eşikleri: • Elektrik yoksulluk eşikleri • Elektrik harcamalarının kullanılabilir gelirin ya da toplam harcamaların %10’nu aşması • Yıllık elektrik tüketim miktarının 1200kWs’in altında kalması • Su yoksulluk eşikleri • Su harcamalarının kullanılabilir gelirin ya da toplam harcamaların % 3-5’ini aşması • Yıllık su tüketim miktarının 120m3’ün altında kalması • Doğalgaz yoksulluk eşikleri mevcut olmamakla birlikte türetilmeleri mümkündür. Elektrik, doğalgaz ve su harcamaları toplamı, kullanılabilir gelir ya da toplam harcamalarının % 25’ini aşanlar enerji yoksulu olarak kabul edildiği için % 10’luk eşik burada da kullanılabilir. Not: Gelir bakımından yoksul olmadığı halde sektör yoksulluk eşiklerine göre yoksul sayılanları analiz dışında bırakmak amacıyla sadece gıda ve gıda-dışı yoksullar üzerinde durulmuştur.

7. İstatistiki kapasite analizi (Alparslan Başaran)

8. Mevcut veriler: Elektrik, Su ve Gaz İstatistikleri (1999) Hanehalkı Bütçe Anketi (2002) Hanehalkı Bütçe Anketi (2003) Hanehalkı Bütçe Anketi (2004) Hanehalkı Bütçe Anketi (2005) Hanehalkı Bütçe Anketi (2006) • Araştırmada kullanılan veri: • “2003 Hanehalkı Bütçe Anketi”, günümüze kadar hazırlanmış en kapsamlı ankettir. 25764 örnek hane halkı hacmi ile 1 Ocak – 31 Aralık 2003 tarihleri arasında, Türkiye geneli, kent, kır, NUTS (Düzey 1) ve NUTS (Düzey 2) ayrımında tüketim harcaması ve gelir dağılımı göstergelerine ulaşılmaktadır. NUTS (Nomenclature of Territorial Units for Statistics), AB ülkelerinin kullandığı istatistik bölge sınıflandırmasıdır. Türkiye için üç NUTS bölgeleme düzeyi vardır. NUTS1 12 bölgeyi, NUTS2 26 bölgeyi ve NUTS3 ise 81 ili kapsamaktadır.

9. Kullanılan değişkenler: • Çalışmamızın hanehalkı kullanılabilir geliri ile birlikte en önemli değişkeni hanehalklarının şebeke endüstrileri ve kamu kolaylıklarına (utilities) yapmış olduğu harcamalardır. Bu harcamalar hanehalkı bütçe anketlerinde COICOP (Classification of Individual Consumption by Purpose) sınıflandırılmasına göre kodlandırılmıştır. • Bu iki değişkene ek olarak, özellikle reform uygulanmasında NUTS1 ve NUTS2 düzey sınıflandırmaları oldukça önemli değişkenlerdir. Reform çalışmalarının bölgesel oluşu, Türkiye’de bölgesel gelir farklılıklarının son yıllarda düzelme olmasına karşın hala ciddi boyutlarda olması ve bölgelerin kalkınmışlık düzeyleri ile mevsimsel özellikleri bu reform uygulamasının etkileri açısından önemli hale getirmektedir. • Bu temel üç değişkenle birlikte, hanehalkı büyüklükleri hanehalkı reisinin eğitim durumu, hanehalkının sosyal transfer alıp almaması ve sosyal güvenlik ağının içinde olup olmama gibi hane halkının sosyo-ekonomik değişkenlerde araştırmanın sonucuna ulaşmak için kullanılmıştır.

10. Elektrik, su ve doğalgaz tüketimi ve kayıp gözlemler:

11. Elektrik, su ve doğalgaz tüketimi ve kayıp gözlemler: • Kayıp gözlem oranları elektrik, su ve doğalgazda sırası ile % 27, % 36 ve %3 4’tür. • Elektrikte kayıp gözlem oranlarının %50’si en fakir ilk dört %10’luk dilimde yer almaktadır. İlk iki en fakir dilimde ise anılan oran %45 ve %35’dir. • Suda kayıp gözlem oranlarının %54’si en fakir ilk dört %10’luk dilimde yer almaktadır. İlk iki en fakir dilimde ise anılan oran %52 ve %40’dır. • Doğal Gaz’da kayıp gözlemlerin dağılımı ise gelir dilimleri göre ortalama olarak %10luk eşit bir dağılım göstermektedir.

12. İstatistiki Analiz Sonuçları: • Hanehalkı elektrik, su ve doğal gaz harcamaları gelir arttıkça artmakta, buna karşın bu harcamaların kullanılabilir gelir ve hanehalkı toplam harcamalar içindeki payı düşmektedir (Tablo 4). • Elektrik, doğal gaz ve su harcamalarının hanehalkı kullanılabilir geliri ve toplam harcamaları içerisindeki payı ve gelir dağılımı bölgeler içerisinde incelendiğinde eşitsizlikler ve farklılıklar göze çarpmaktadır. • Elektrik yoksulluğu eşiği dikkate alındığında (hanehalkı yıllık kullanılabilir geliri içerisinde elektirik harcaması payının %10’dan büyük olması) Batı Marmara ve Güney Doğu Anadolu en kötü değerlere sahiptir. Bu bölgelerde yaşayan en yoksul kesim gelirinin %10’undan fazlasını elektriğe harcamaktadır ve bunlar elektrik yoksuludur (Tablo 5). • Hanehalkı doğal gaz harcamalarının hanehalkı kullanılabilir geliri içindeki paylarının gelir dilimlerine göre dağılımı Tablo 6’da İstanbul, Bursa, Kocaeli ve Ankara illeri için verilmektedir. Bursa’da en fakir ilk iki dilimde doğalgaz harcamasının hanehalkı yıllık kullanılabilir gelir ve hanehalkı toplam harcamaları içerisindeki payı sırası ile %13,56, %10,24 ve %12 ve %9.13’dür. Bursa’dan sonra Ankara benzer bir seyre sahiptir.

13. İstatistiki Analiz Sonuçları: • Su yoksulluğu eşiği %3 olarak alındığında (hanehalkı su harcamasının hanehalkı kullanılabilir oranının % 3’den büyük olması) tüm bölgelerde su yoksulluğu dikkate değerdir. Bu eşikte, en zengin ilk iki dilim hariç tüm hanehalkları Orta Anadolu’da ve Güney Doğu Anadolu’da yoksulluk sınırı altında kalmaktadır. Anılan eşik % 5 düzeyine çıkarıldığında ise Güneydoğu Anadolu Bölgesi, Kuzeydoğu Anadolu Bölgesi, Orta Anadolu Bölgesi, Akdeniz Bölgesi, Batı Anadolu Bölgesi, Batı Marmara ve İstanbul Bölgesi’nde yaşayan en yoksul ilk dilimde yer alanlar aynı zamanda su yoksuludur. • Son olarak 2003 Hanehalkı Bütçe Anketi 1994 yılından günümüze kadar yapılmış anketler arasında en zengin veriye sahip olmasına karşın hanehalklarının kamu kolaylıklarına yapmış olduğu harcamaların mevsimsel değişimlerini tahmin etmeyi sağlayacak veriye sahip değildir.

14. Reformun yoksul kesimlerin harcamalarına muhtemel etkileri (Necmiddin Bağdadioğlu)

15. Elektrik şebeke kayıp/kaçak değerleri ve yeni tarife:

16. Elektrik için maliyet odaklı tarifenin illere göre gıda ve gıda-dışı yoksullara etkisi:

17. Elektrik için maliyet odaklı tarifenin bölgelere göre gıda ve gıda dışı yoksullara etkisi:

18. Elektrik için maliyet odaklı tarifenin gelir dilimlerine göre etkisi:

19. Elektrik için maliyet odaklı tarifenin hane halkı tipine göre gıda ve gıda dışı yoksullara etkisi:

20. Elektrik için maliyet odaklı tarifenin hane halkı reisi eğitim durumuna göre gıda ve gıda dışı yoksullara etkisi:

21. Sosyal transferler, yoksulluk ve doğalgaz harcaması:

22. 2003 yılı su tarifeleri:

23. 2003 yılı su tarifelerine göre gıda ve gıda dışı yoksullar için tarife tahlili:

24. Kaçak kullanım, hizmetlere ulaşım ve tüketim davranışlarının nitel analizi (Sibel Kalaycıoğlu)

25. Nitel araştırma: Nicel veriler üzerinden yapılan çalışmada bilgilerine ulaşılamayan yoksul hanelerin koşullarını daha detaylı öğrenebilmek amacı ile yapılmıştır. Bu amaca yönelik olarak araştırma : seçilen dört ilde – İstanbul’un iki yakasında, Çankırı, Kars ve Urfa illerinde, 132 hane halkı ile ve yüzyüze ve derinlemesine görüşmelerle gerçekleştirilmiştir.

26. Nitel araştırmada amaç: Yoksul hanelerin sosyo- demografik özellikleri ve yaşam koşulları Elektrik, su, ısınma ve gaz gibi hizmetlere nasıl ulaştıkları ve farklı illere göre ulaşımda yaşanan zorluklar, bu hizmetlere ilişkin memnuniyet düzeyi Hizmet faturalarının diğer gereksinimlere göre yoksul bütçelerdeki payı ve bütçede oluşturduğu yük Yoksul hanelerin bu hizmetlerin tüketim masrafını karşılayabilmek ve artan ücretlendirme ile başa çıkabilmek için geliştirdikleri stratejiler Mevcut hizmetlerin yoksul haneler açısında iyileştirilmesi ve yoksul bütçelere getirdiği yükün azaltılabilmesi için öneriler ve kimlerin (yurttaşlar, hükümetler, yoksul haneler) bu konuda ne gibi sorumluluklar üstlenebileceği Bu önerilere yoksul hanelerin kendi katılma olasılıklarının ne kadar olabileceği Gibi konular ele alınmıştır.

27. Bulgular: Elektrik, su, gaz/tüp faturalarının hanelerin giderlerinde önemli bir paya sahip olduğu görülmüştür Yaşanılan ile, mevsime, yapılan zamlara, hanenin üye sayısına, hanede çalışan kişi sayısına göre bütçedeki yeri değişmektedir. Ancak düzenli bir geliri olmayan, kalabalık, kiracı pozisyonunda yaşayan hanelerin bütçesinde çok daha önemli bir yer işgal etmektedir Bu yoksul hanelerin kullandıkları elektrikli araçlar sınırlı olmasına rağmen elektrik faturası bütçelerinde çok büyük bir yer kaplamaktadır

28. Bulgular: • Faturaları ödeyebilmek için çeşitli taktik ve stratejiler geliştirilmektedir. Gıdadan, giyimden kısıntıya gitmek, kullanımda tasarruflu olmak hatta elektriği ve suyu kaçak kullanmak gibi yöntemler denenmektedir. • Yoksul olan haneler mevcut hizmetlerin daha iyi hale getirilebilmesi için katkı vermek istememektedirler. Aslında bunu yapabilecek güçleri de yoktur. • Bu hizmetlerin daha etkili ve uygun fiyatla sunulabilmesinde vatandaş katkısının ancak sınırlı olabileceği, öte yandan yolsuzluk ve usulsüzlükleri önleyebilecek mekanizmaların geliştirilmesi ve buradan yapılacak tasarruflar ile bu hizmetlerin daha ucuz veya indirimli sunulabileceği kanaati hakimdir. • Yolsuzlukların önlenmesinde hükümetin daha iyi denetimi ve vatandaşa indirimli fiyat, bölgelere göre farklı fiyat uygulaması gibi uygulamalarla yasallaşmanın cesaretlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır.

29. İstanbul: Düzensiz ve düşük ücretli istihdam yaygın Sosyal dayanışma ağları zayıf ve hanelerin tasarruf olanakları çok kısıtlı veya hiç yok. Elektrik faturası yoksul hane bütçelerinde kullanılabilir gelire oranla en büyük yükü oluşturuyor Haneler faturaları ödeyebilmek için yiyecek, giyim ve sağlık harcamalarından kesiyorlar Faturaları gecikmeli ve cezalı ödeme yaygın ve masraf bu haneler için daha yüksek oluyor. Düzensiz ve gayriyasal kullanımlar yaygın

30. Çankırı: En önemli konu işsizlik ve gelirden yoksunluk. Bu haneler düşük gelire de razı olan haneler Gelirden yoksun haneler için elektrik, su ve tüp gaz tüketimi önemli bir harcama Öte yandan, sosyal dayanışma daha güçlü ve haneler ödemeleri için akrabalardan veya başka kurumlardan borç alabiliyorlar.Ev kirası ve yiyecek masrafları görece daha düşük

31. Kars: Evlerde akan su yok veya sert kışlarda uzun süre donuyor Su gereksinimi camilerden veya sokak çeşmelerinden gideriliyor – su ücreti olmuyor ancak kadın sağlığını ciddi olarak tehdit eden bir faktör Çok az elektrikli alet kullanılsa da elektrik tüketimi soğuk ve uzun kış şartlarından bütçede en önemli yükü oluşturuyor Yoksul hane için ısınma en önemli problemlerden. Bununla başetmek için kentte yoksul hanelerde köyden getirilen veya kentte imal edilen tezek kullanımı ve kömürle ısınma yaygın. Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakıfları tarafından hak edenlere verilen kömür yardımı bütçeye çok önemli bir katkı sağlıyor. Bu yardım aynı zamanda elektrik kullanımı da düşürüyor.

32. Urfa: Haneler kalabalık ve sıcak iklim nedeni ile su kullanımı yüksek, su faturaları bütçede önemli yer tutuyor Elektrikli aletlerin kullanımı az ancak tarım amaçlı elektrik kullanımı yüksek ve bu da hane bütçelerine büyük yük oluşturuyor Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakıflarından yardım alan hanelerin ve yeşil kart sahipliğinin en büyük oranda olduğu bir il. Bu tür yardımlar yoksul haneler için yaşamsal öneme sahip

33. Kamu kolaylıklarında yoksul tüketicilerin korunmasına yönelik devlet yardımı politikalarının çerçevesi (Abuzer Pınar)

34. Gelişmiş ve Gelişmekte Olan Ülkelerin Öncelikleri: • Batı Avrupa ülkelerinde yoksulluğun nispeten düşük düzeylerde olması ve hassas kesime yönelik sistemli sosyal devlet uygulaması, kamu kolaylıklarının yoksullukla mücadeleden ziyade rekabet boyutunu ön plana çıkarmaktadır. • Gelişmekte olan ülkelerde geniş bir yoksul kesim mevcuttur ve kamu kolaylıklarına erişim ve maliyetlerin karşılanmasında ödeme gücü ciddi bir sorundur. • Bu bakımdan, asgari ihtiyaç tarifeleri (sınırlı bir elektrik tüketiminin çok düşük fiyattan verilmesi, bedava veya desteklenen şebeke suyu) kalkınma tartışmalarında yoksullar lehine düşünülen önemli araçlar olarak görülmektedir. • Yoksullar hizmete erişemediği için veya faturalandırılamadığı için yardımlar amacına ulaşmamaktadır.

35. AB’nde genel yaklaşım: • Kamu altyapı hizmetlerinin bütün kesimlerin erişimine açılması • Hassas kesimlerin desteklenmesi • Kamu hizmeti anlayışı ülkeden ülkeye değişmektedir: • Anglo-Sakson geleneği (UK): Kamu hizmeti aleyhine bir yapı (?) • Kıta Avrupası (tipik olarak Fransa): İmtiyazlar yoluyla korunan etkinsiz kamu girişimleri • Orta ve Doğu Avrupa ülkeleri: Genel kamu hizmeti yaklaşımı ve reform süreci Bu farklılıklar kamu kolaylıklarının rekabete açılması konusundaki tartışmalar açısından önem taşımaktadır.

36. Avrupa Birliği’nde devlet yardımları: • AB kapsamında, genel olarak kamu kaynaklarının belirli girişimcileri veya mal üretimini rekabeti bozacak ve üye ülkeler arasındaki ticareti saptıracak şekilde kullanılmasına izin verilmemektedir (Madde 87/1). • Bireysel tüketicilere yapılan sosyal amaçlı yardımlar ise bu kapsamın dışında tutulmaktadır (Madde 87/2/a). Ancak aynı maddede, bu tür bir yardımın söz konusu ürünün kaynağı açısından ayırımcılık yapmaması koşulu getirilmektedir. • Sonuç olarak standart lisans sözleşmeleri, rekabet hukuku veya herhangi bir tüketiciyi koruma yasası sunucuların düşük gelirliler lehine tarife geliştirmelerine herhangi bir engel bulunmamaktadır. Sunucuların dikkat etmesi gereken konular olmakla birlikte, düzenlemelere ve rekabete aykırı olmayacak öneriler geliştirilebilir.

37. Desteklerin başarısı: • Desteklerin yoksullukla mücadeledeki başarısı, hedef kitlenin doğru ve kapsayıcı olarak seçilmesine bağlıdır. Aksi takdirde elektrik ve suya verilen destekler azalan oranlı olabilmekte ve gelir dağılımını yoksul kesim aleyhine daha da bozmaktadır. • Yoksula transfer edilecek alım gücü açısından üç dilimli asgari ihtiyaç tarifesi ve gelir temelli nakit transferleri en düşük maliyet yaratan uygulamalardır. Üç dilimli asgari ihtiyaç tarifesi üçüncü dilimin birinci dilimi finanse edeceği şekilde tasarlanabilir. • Genel fiyat desteği çok maliyetli olduğundan ülkelerin çoğu bu mekanizmayı terk etmiştir.

38. Desteklerin maliyeti üç şekilde karşılanabilir: • Kamu kolaylıklarının bizatihi kendileri tarafından (decapitalizasyon yoluyla): Kısa dönemde geçici olarak kullanılabilir, çünkü kolaylıkların işletme sermayesini aşındırır, hizmet kalitesini düşürür ve nihayetinde kolaylıkların yoksullukla mücadelesinde kullanılmasının etkisini tersine çevirir. • Hane halkı dışındaki tüketiciler tarafından (ödeyecekleri fiyat maliyetlerin üzerinde belirlenerek): Eğer sanayi sektörünün talebinin fiyat esnekliği yüksek ise sürdürülebilir olmayacaktır. Bu durumda yüksek fiyatlama talebi düşürecek ve destek için gerekli gelirin sağlanmasını engelleyecektir. • Bütçe ile (genel vergilerle): Kamu bütçesi bütün sektör ve ülkeler için en uygun seçenek olarak ortaya çıkmaktadır.

39. Türkiye’de kamu kolaylıklarında tarifeler ve tüketicilerin desteklenmesi: • Türkiye AB düzenlemelerine zaman içerisinde uyum sağlama yolundadır. • Rekabet kuralları açısından benzer düzenlemelere gitmektedir. Hizmet sektöründe ise henüz uyuma ilişkin düzenlemelerde sorunlar olmakla birlikte, çalışmalar devam etmektedir. • Başta elektrik sektörü olmak üzere hassas kesime yönelik uygulamalar öngörülmekle beraber, uygulamada henüz dikkate değer mesafe kaydedilmiş değildir. • Elektrik piyasası kanunun üçüncü bölümünde “Tarifeler, Tüketicilerin Desteklenmesi, Özelleştirme ve Diğer Hükümler” adı altında bazı düzenlemeler yapılmıştır.

40. Elektrik Sektöründe Tarifeler ve Tüketicinin Desteklenmesi • Tarifeler, tarifelerin uygulanması ve tüketicilerin desteklenmesine ilişkin usul ve esaslar “Tarifeler ve tüketicilerin desteklenmesi” başlıklı 13. maddede düzenlenmiştir. Söz konusu kanun maddesinin c bendinde tüketicilerin desteklenmesine ilişkin bazı düzenlemeler getirilmektedir. • Buna göre belirli bölgelere ve/veya belirli amaçlara yönelik olarak tüketicilerin desteklenmesi amacıyla sübvansiyon yapılması gerektiğinde, bu sübvansiyon fiyatlara müdahale edilmeksizin, miktarı ile esas ve usulleri Bakanlığın teklifi ve Bakanlar Kurulu kararı ile belirlenmek üzere söz konusu tüketicilere geri ödeme şeklinde yapılır. • Sonuç olarak tüketicilerin korunmasına yönelik olarak fiyat farklılaştırması veya gelir tavanı belirlenirken tüketiciler için işletme düzeyinde sübvansiyon benzeri herhangi bir uygulamaya izin verilmemektedir. Açık hüküm, fiyatlara müdahale edilmeden Bakanlar Kurulu kararı ile belirlenen miktar ve kurallar çerçevesinde tüketicilere geri ödeme biçiminde ortaya çıkmaktadır.

41. Doğal Gaz Tarifeleri: • Doğal Gaz Piyasası Kanununun “tarifeler” başlıklı 11. maddenin 4. bendine göre perakende satış tarifesi açısından dağıtım şirketleri en ucuz kaynaktan gaz temin ettiklerini, verimli ve güvenli işletmecilik yaptıklarını  ispat etmek zorunda olup, lisans süresi içerisinde de bu yükümlülüğe uymak zorundadır. • Dağıtım şirketinin birim gaz alım fiyatı, birim hizmet bedeli, amortisman bedelleri  ve diğer faktörlerden meydana gelecek olan perakende satış fiyatları ve tarife esasları EPDK tarafından belirlenir. • Doğal gaz sektörüne ilişkin düzenlemeler büyük ölçüde rekabete ilişkindir ve şebeke suyu hizmetlerinde olduğu gibi tüketicilerin desteklenmesine ilişkin doğrudan düzenlemeler yer almamaktadır.

42. Şebeke Suyu Hizmetlerinde Tarifeler • Şebeke suyu hizmetlerinde görev ve yetkilerin önemli bir bölümü belediyelere verilmiştir. 2560 sayılı İSKİ Genel Müdürlüğü kuruluş ve görevleri hakkında kanunun 23. maddesi tarife tespit esaslarını belirlemektedir. • Bunun dışında su konusunda bazı yasalar bulunmakla beraber, bu düzenlemeler dağınıktır ve tüketicilerin desteklenmesine ilişkin doğrudan düzenlemeler mevcut değildir. • Atık su bedeli uygulamaları su kullanımında artan oranlı bir maliyet getirmekle az tüketen kesimler lehine çalışmaktadır. Ancak suyun yaşam standardı açısından temel bir mal olması göz önüne alındığında bu uygulama tartışmalıdır. • Şebeke suyu hizmetlerinde yasal bir çerçeveye ve tüketicilerin korunması ve desteklenmesine ilişkin açık ve net düzenlemelere ihtiyaç vardır. • Genel tüketici kitlesine yönelik olarak yapılacak düzenlemeler yeterli olmayabilir. Çünkü su kaynaklarının kısıtlılığı ve fazla kullanım riski göz önüne alındığında fiyat mekanizmasının çalıştırılması kaçınılmaz görünmektedir. • Fiyat mekanizmasının hemen yanında hassas kesimlerin desteklenmesine yönelik olarak bazı düzenlemelerin yapılması gerekmektedir. Elektrik sektöründe olduğu gibi geri ödeme biçiminde bir destekleme düşünülebilir.

43. Sosyal politika önerileri

44. Sonuç ve öneriler: • Kamu kolaylıklarının izledikleri politikalar ve fiyatlandırma stratejisi hakkında halka açık bilgi sınırlıdır. Bu hizmetlerin fiyatlandarıma sürecine sivil toplum örgütleri ve vatandaşların dahli bulunmamaktadır. • Su fiyatı belirgin ve sistematik bir rasyonaliteye dayanmadan ve şeffaf olmayan bir şekilde belirlenmektedir. • Yoksul kesimin tüketim kalıpları fiyatlama stratejisinde dikkate alınmamaktadır. • Yoksul kesimin asgari düzeyde tüketimine yönelik düzenleme sadece elektrikte bulunmaktadır. Doğalgaz ve su sektörlerinde benzer düzenleme bulunmamaktadır. • Çalışmamız, elektrik ve doğalgaz fiyatlandırmasınada yoksul kesimin tüketim kalıplarının dikkate alınmasını sağlayacak önlemlerin Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu tarafından lisanslara dahil edilmesini ve benzer şekilde su sektöründe önlemler alınmasını ve rekabet ve şeffaflığı gözetecek bir Su Piyasası Düzenleme Kurumu’nun kurulmasını önermektedir.

45. Sosyal politika seçenekleri: Hangisi Türkiye’nin koşullarına uygundur? • Gelir desteği • Tarife geri ödemeler • Esnek ödeme metodları • Bağlantı sübvansiyonları • Tarife ayarlamaları • Artan dilimli tarifeler • Çapraz sübvansiyonlar • Düşük-gelirli hanehalkına yönelik özel tarifeler