280 likes | 793 Views
PASJONUJ Ą CA ZAGADKA SELENOCYSTEINY Selen – pierwiastek śla dowy niedobór Se prowadzi do kretynizmu w wyniku niedoboru aktywności hormonów tarczycy.
E N D
PASJONUJĄCA ZAGADKA SELENOCYSTEINY • Selen – pierwiastek śladowy • niedobór Se prowadzi do kretynizmu w wyniku niedoboru aktywności hormonów tarczycy. • Selen występuje w postaci selenocysteiny w centrum aktywnym wielu enzymów prokariotycznych i eukariotycznych. Uczestniczy w reakcjach redoks. • Dwa najistotniejsze znane selenoenzymy eukariotyczne to: • peroksydaza glutationowa • dejodynaza • U człowieka poznano 19 selenoprotein
Enzymy zawierające selen Peroksydaza glutationowa redukuje cytotoksyczne nadtlenki. Dejodynaza redukuje tetrajodotyroninę (tyroksynę) do trijodotyroniny. Dygresja: Przez wiele lat uważano, że tyroksyna jest głównym hormonem tarczycy, gdyż jej poziom w osoczu jest wyższy od innych pochodnych. Jednak komórki 10x silniej odpowiadają na trijodotyroninę.
Skąd się bierze selenocysteina w łańcuchu białkowym? Pierwsze przypuszczenie: analogicznie do hydroksylizyny lub hydroksyproliny - przez potranslacyjną modyfikację – FAŁSZYWE. Selenocysteina (Sec) zostaje wbudowana do łańcucha polipeptydowego podczas translacji. Selenocysteina jest 21 aminokwasem białkowym!
Jaki jest więc kodon dla selenocysteiny? Doświadczenie: Porównano sekwencje aminokwasowe białek zawierających selenocysteinę z sekwencją nukleotydową ich mRNA. Wynik: ???? Selenocysteina jest kodowana przez.... UGA Jak to jest możliwe, że UGA pełni podwójną funkcję: kodonu dla selenocysteiny i kodonu stop? Hipoteza postawiona na podstawie badań porównawczych: początkowo (w ewolucji) tylko UAA i UAG były kodonami stop a UGA był kodonem selenocysteiny. Dopiero później UGA zaczął pełnić podwójną rolę.
Mechanizm wbudowywania selenocysteiny do łańcucha polipeptydowego Lepiej poznany u Prokaryota. Dzięki istnieniu mutantów poznano 4 geny i ich produkty odpowiedzialne za proces wbudowywania selenocysteiny. Istnieje „specjalny” tRNA wprowadzający selenocysteinę do rybosomu. Ale ten tRNA wcale nie wiąże selenocysteiny lecz serynę!
Jak Sec-tRNA odnajduje właściwy UGA? • Czy decyduje o tym jakaś informacja zawarta w mRNA? TAK! • Prokaryota: badano sekwencję nukleotydową i strukturę mRNA kodujących białka zawierające selenocysteinę znajdowanospecyficzną strukturę – SECIS. • We wszystkich prokariotycznych mRNA element SECIS występowałtuż za UGASec • (czyli w obrębie odcinka mRNA ulegającego translacji). • U Eukariota również występują struktury SECIS, ale umiejscowione są poza ramką odczytu. Są zawsze w dość znacznej odległości od UGASec(111 z – 2,7 kz). • Przesunięcie tej struktury (inżynieria) bliżej UGASec znosi jej funkcję i UGA jest • odczytywany jako stop.
Eukariotyczne sekwencje SECIS Chapple C E et al. Bioinformatics 2009;25:674-675
Białko SEL B to klasyczny czynnik elongacyjny • Jest homologiem EF-Tu; jego aktywność zależy od GTP. • Tworzy kompleks: Sec-tRNASecSEL BGTP i wprowadza Sec-tRNASecdo rybosomu. • Musi rozpoznawać: • Sec-tRNASec • Miejsce A rybosomu • SECIS
Jak to się dzieje, że czynniki terminacji (RF) nie rozpoznają UGAsec jako sygnału stop? • CZASEM ROZPOZNAJĄ!!! • Jeśli w komórce jest dostatecznie dużo selenu to tworzy się kompleks • Sec-tRNASecSELBGTP. • Ten kompleks ma wyższe powinowactwo dootoczenia UGAsecniż RF-2 (SECIS • przeszkadza w oddziaływaniu RF a pomaga w oddziaływaniu SEL B). • W przypadku niedoboru selenu nie tworzy się kompleks Sec-tRNASecSELBGTP i RF (RF-2 lub eRF-1) może wtedy oddziaływać z • UGAsec. Powstają „krótsze” białka (przy braku • selenu, te białka i tak nie spełniałyby swej funkcji).
UGAsecC Czteroliterowy kodon stop a wbudowywanie selenocysteiny E.coli: UGAU – wydajny terminator – ma wysokie powinowactwo do RF2 UGAC – mało wydajny terminator – ma stosunkowo niskie powinowactwo do RF2 Jaki będzie kolejny nukleotyd po sekwencji UGAsec?
EUKARYOTA: UGA puryna – wydajny terminator – wysokie powinowactwo do eRF1. UGA pirymidyna – mało wydajny terminator – stosunkowo niskie powinowactwo do eRF1. Większość enzymów selenowych (ale nie wszystkie!) ma sekwencję UGA pirymidyna Dlaczego nie wszystkie? Które mają sekwencję UGAsec pirymidyna, a które UGAsec puryna? Hipoteza: mechanizm regulatorowy Kluczowe enzymy selenowe mają UGAsecpirymidyna. Przy częściowym niedoborze selenu selenocysteina będzie wbudowywana głównie w kluczowe a nie „po trochę” we wszystkie enzymy selenowe.
60% stanowi forma obejmująca cały ORF 30% stanowi forma najkrótsza
Czy to koniec niespodzianek? • W 2002 roku pojawiło się doniesienie o 22 białkowym aminokwasie. • Aminokwas znaleziony w jednym białku: metylotransferazie metyloaminowej, ale we wszystkich gatunkach bakterii Metanosarcinaceae (należących do Archebacteria) oraz u Desulfitobacterium hafniense • Bakterie te wykorzystują metyloaminy jako źródło energii • Kodowany przez UAG
W mRNA tej metylotransferazy znaleziono strukturę podobną do struktury SECIS. Nazwano ją PYLIS. Struktura ta pomaga w odróżnieniu UAG znaczącego „wbuduj pirolizynę” od UAG znaczącego STOP, ale nie jest bezwzględnie konieczna. • Istnieje specyficzny tRNA (antykodon komplementarny do UAG) przenoszący pirolizynę oraz specjalna syntetaza pirolizylo-tRNA. Pirolizyna jest syntetyzowana z wolnej lizyny. • EF-Tu może przenosić Pyl-tRNAPyl do rybosomu • Obecnie znamy 34 białka bakteryjne o aktywności metylotransferazy metyloaminowej zawierające pirolizynę. Pirolizyna jest istotna dla ich aktywności enzymatycznej. Pirolizyna występuje także w sekwencji enzymu transferazy guanylilowej tRNAHis (Methanosarcina acetivorans), gdzie nie jest istotna dla aktywności enzymatycznej.
Mechanizm kontroli jakości mRNA. Prowadzi do degradacji tych mRNA, w których w wyniku mutacji w genie lub w wyniku błędu w trakcie splajsingu pojawił się dodatkowy kodon stop („in-frame” czyli w sekwencji zgodnej z ramką odczytu). Dotyczy też genów TCR i Ig, w których doszło do nieproduktywnej rearanżacji. NMDNonsence-Mediated mRNA Decay • Jaka byłaby konsekwencja translacji na takim mRNA? • Powstawałyby: • białka niefunkcjonalne (loss-of-function) • białka o dodatkowej funkcji (gain-of-function) • białka hamujące funkcjonowanie prawidłowych białek (dominant-negative)
W jaki sposób rozpoznawane są przedwczesne kodony STOP? Niektóre badania wiążą mechanizm NMD z istnieniem kompleksów EJC (exon junction complex).
EJC – kompleks wielu białek o zmiennym składzie. Dla NMD istotne m.in.: Y14/MAGOH, PYM, eIF4AIII, UPF3. Do kompleksu EJC dołącza w cytoplazmie UPF2. UPF - ang. up-frameshift
Pierwsza runda translacji (the pioneer round) to runda sprawdzająca jakość mRNA Kompleks inicjatorowy buduje się poprzez CBC a nie przez CBP (eIF4E). Rybosom podczas translacji powoduje oddysocjowanie kolejnych kompleksów EJC. Jeśli jednak spotka kodon STOP, za którym pozostaje jeszcze jakiś EJC to dochodzi do degradacji mRNA.
UPF1 (związany z rybosomem) • oddziałuje z UPF3 – stanowi pomost • pomiędzy rybosomem a EJC. • SMG1 fosforyluje UPF1 • RF1 i RF3 oddysocjowują od rybosomu • Do UPF1 wiąże się SMG7 • SMG7 kieruje mRNA do ciałek P • Inne scenariusze też są możliwe (np. SMG6 też oddziałuje z UPF1, jest endonukleazą)
Non-Stop Decay (NSD) Nature Rev. Mol. Cell Biol. 2007, 8, 113
tmRNA • ma cechy zarówno tRNA jak mRNA (stąd nazwa) • inne nazwy: SsrA RNA (small stable RNA A), 10Sa RNA • występuje tylko u Prokaryota • funkcja – przeciwdziałanie skutkom translacji na mRNA zdegradowanych od 3’ końca • Jakie byłyby to skutki? Brak kodonu stop brak możliwości działania czynników uwalniających zatrzymanie łańcucha białkowego i mRNA w rybosomie zablokowanie funkcjonowania rybosomów.
Obserwacje i doświadczenia: Często bakterie transformowane plazmidem zawierającym gen białka eukariotycznego nie produkują wydajnie tego białka (ciałka inkluzyjne). W ciałkach inkluzyjnych znaleziono fragmenty transgenicznego białka - wszystkie miały prawidłowy N-koniec, były różnej długości, a na C-końcu miały sekwencję ANDENYALAA niekodowaną przez transgen. Inna obserwacja: sekwencja YALAA jest w białkach bakteryjnych „znacznikiem” do proteolizy. Wszystkie poniżej zamieszczone rysunki pochodzą z pracy: Nature Structural Biology. 2000, (6):449-55. The SsrA-SmpB system for protein tagging, directed degradation and ribosome rescue.Karzai AW, Roche ED, Sauer RT.
tRNAAla tmRNAAla A N D E N Y A L A A - stop
Z jakimi białkami oddziałuje tmRNA? • Fragment „t” tmRNA przypomina najbardziej tRNAAla. • tmRNA oddziałuje z syntetazą alanylo-tRNA. Powstaje alanylo-tmRNA • alanylo-tmRNA oddziałuje z EF-Tu•GTP. Zostaje wprowadzony do miejsca A rybosomu tak, jak każdy aa-tRNA • alanylo-tmRNA oddziałuje z białkiem SmpB. To oddziaływanie jest konieczne dla funkcjonowania tmRNA. • SmpB (small protein B) – mechanizm jego działania jeszcze niewyjaśniony. U mutantów smpB nie zachodzi proces trans-translacji.