Międzynarodowa Ochrona Własności Intelektualnej

2. Międzynarodowa Ochrona Własności Intelektualnej Wydział Prawa i Administracji Katedra Prawa Cywilnego Dr Piotr Kostański

3. Międzynarodowe prawo patentowe

4. Konwencja Paryska 1883 • Konwencja Sztokholmska o ustanowieniu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej, 1967 • Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej, TRIPS, 1994

5. Układ o współpracy patentowej, PCT, 1970 • Konwencja o udzielaniu patentów europejskich, Monachium, 1973 • Traktat budapesztański o międzynarodowym uznawaniu depozytów drobnoustrojów dla celów postępowania patentowego, 1977 • Konwencja w sprawie międzynarodowej klasyfikacji patentowej, 1954 • Porozumienie strasburskie dotyczące międzynarodowej klasyfikacji patentowej, 1971 • Traktat o prawie patentowym, PLT, 2000; Prace nad traktatem SPLT dotyczącym materialnego prawa patentowego (Projekt 2003)

6. Konwencja dotycząca formalności wymaganych od wniosku o udzielenie patentu, 1953 • Konwencja w sprawie ujednolicenia niektórych pojęć prawa patentowego 1963 • Konwencja Londyńska w sprawie tłumaczeń.

7. UE rozporządzenia: • 1768/92 dotyczące ustanowienia świadectwa dodatkowej ochrony dla produktów leczniczych; • 1610/96 dotyczące ustanowienia świadectwa dodatkowej ochrony dla środków ochrony roślin; • 816/2006 w sprawie udzielania licencji przymusowych na patenty dotyczące wytwarzania produktów farmaceutycznych przeznaczonych na wywóz do krajów dotkniętych problemami w zakresie zdrowia publicznego.

8. Harmonizacja w ramach UE: • Dyrektywa 98/44 w sprawie ochrony prawnej wynalazków biotechnologicznych, • Dyrektywa 2004/48 dotycząca egzekwowania praw własności intelektualnej.

9. Patent Unii Europejskiej Parlament przyjął 3 projekty rozporządzeń: • o patencie unijnym, • dotyczące języków postępowania • dotyczące sądownictwa patentowego

10. Procedura zacieśnionej współpracy

11. Międzynarodowe prawo patentowe – pozostałe rozwiązania regionalne: • Konwencja moskiewska o udzielaniu patentów euroazjatyckich. • Regulacje w ramach OAPI [Afrykańska Organizacja Własności Intelektualnej – kraje francuskojęzyczne] • Regulacje w ramach NAFTA [Północnoamerykańska Organizacja Wolnego Handlu] • Porozumienie ARIPO [Afrykańska Organizacja Własności Intelektualnej – kraje angielskojęzyczne].

12. PRAWO PATENTOWE

13. PRAWO PATENTOWE

14. PRAWO PATENTOWE

15. PRAWO PATENTOWE

16. PRAWO PATENTOWE

17. KONWENCJA PARYSKA zasada traktowania narodowego Zgodnie z art. 2 ust. 1 KP osobom fizycznym i prawnym któregokolwiek państwa będącego członkiem Związku będą przysługiwały we wszystkich innych państwach będących członkami Związku - w sprawach ochrony własności przemysłowej - korzyści, jakie odnośne ustawy zapewniają obecnie lub zapewnią w przyszłości osobom fizycznym i prawnym z tych państw, nie naruszając praw specjalnie przewidzianych w niniejszej konwencji. Zgodnie z tym będą one miały tę samą ochronę oraz te same środki prawne przeciw wszelkiemu naruszeniu ich praw, z zastrzeżeniem dopełnienia warunków i formalności wymaganych od osób fizycznych i prawnych danego państwa.

18. KONWENCJA PARYSKA ZASADA minimum konwencyjnego

19. KONWENCJA PARYSKA Pierwszeństwo konwencyjne Każdy, kto dokonał prawidłowego zgłoszenia o udzielenie patentu na wynalazek, zgłoszenia wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego lub znaku towarowego w jednym z państw będących członkami Związku, albo jego następca prawny, będzie korzystał w celu dokonania zgłoszenia w innych państwach z prawa pierwszeństwa w terminach określonych w KP.

20. KONWENCJA PARYSKA Zasada niezależności patentów uzyskanych przez różnych zgłaszających w różnych krajach (art. 4bis)

21. KONWENCJA PARYSKA Prawo wynalazcy do wskazania go w takim charakterze w dokumencie patentowym (art. 4ter)

22. KONWENCJA PARYSKA Brak przeszkody do udzielenia patentu i brak podstaw do jego unieważnienia, jeżeli prawo danego kraju przewiduje ograniczenia w obrocie opatentowanym produktem lub wytworzonym opatentowanym sposobem - art. 4quarter

23. KONWENCJA PARYSKA Obowiązek stosowania wynalazku w kraju udzielającym patentu (art. 5 lit. A)

24. KONWENCJA PARYSKA Dodatkowy termin dla wniesienia opłaty (art. 5bis)

25. KONWENCJA PARYSKA Przywilej komunikacyjny (art. 5ter)

26. KONWENCJA PARYSKA Pośrednia ochrona produktów w przypadku patentów na sposób (art. 5quarter)

27. KONWENCJA PARYSKA Obowiązek udzielania tymczasowej ochrony dla wynalazków wystawionych na wystawach (art. 11) Dwie możliwe konstrukcje prawne: • Pierwszeństwo wystawowe (PWP), • Uprzywilejowanie w zakresie nowości (KPE).

28. KONWENCJA PARYSKA Zakres podmiotowy konwencji paryskiej Na zasadę minimum konwencyjnego nie mogą powoływać się podmioty dokonujące zgłoszenia we własnym kraju.

29. Umowy administrowane przez Światową Organizację Własności Intelektualnej (WIPO)

30. Układ waszyngtoński z 1970 r. o współpracy patentowej (PCT) Układ PCT ustanawia system umożliwiający uzyskiwanie ochrony w dowolnej liczbie krajów przynależnych do niego na podstawie jednego tylko zgłoszenia, dokonanego w jednym urzędzie, sporządzonego w jednym tylko języku.

31. Porozumienie strasburskie z 1971 r. w sprawie międzynarodowej klasyfikacji patentowej

32. Traktat budapesztański z 1977 r. o międzynarodowym uznawaniu depozytu drobnoustrojów do celów postępowania patentowego złożenie szczepu mikroorganizmów - dokonane zgodnie z wymogami tego porozumienia - w jednym państwie-sygnatariuszu będzie respektowane w trakcie postępowania w sprawie udzielenia patentu przed urzędem patentowym każdego innego państwa - zarówno co do faktu, jak i co do daty dokonania tego depozytu

33. Traktat o prawie patentowym z 2000 r. Celem traktatu jest wprowadzenie ułatwień dla zgłaszających w zakresie wymogów formalnych dotyczących postępowań prowadzonych przez krajowe i regionalne urzędy patentowe w sprawie udzielenia patentu. 

34. Umowa o wzajemnej ochronie tajemnicy wynalazków dotyczących obronności, w przypadku których zostały złożone wnioski o udzielenie patentów, sporządzona w Paryżu 21.9.1960 r.

35. Porozumienia regionalne Konwencje uchwalone w ramach Rady Europy Konwencja europejska w sprawie międzynarodowej klasyfikacji patentów na wynalazki (1954)

36. Konwencja w sprawie ujednolicenia określonych pojęć prawa patentowego materialnego (Strasburg 1963) • określono przesłanki zdolności patentowej • określono wyłączenia spod patentowania • określono zakres prawa z patentu

37. Konwencja monachijska z 1973 r. o udzielaniu patentów europejskich (KPE)

38. Istotą patentu europejskiego jest udzielenie na podstawie jednego zgłoszenia w jednym postępowaniu przed Europejskim Urzędem Patentowym patentu, skutecznego we wskazanych przez zgłaszającego krajach-stronach KPE. Jest to w rzeczywistości szczególna procedura udzielania patentów krajowych, gdyż w wyniku jednego postępowania dochodzi do wydania „patentu europejskiego”, który jednak w swej materialnoprawnej treści określany jest przez prawo narodowe, stąd określa się go także mianem „wiązki” patentów.

39. Porozumienie TRIPS • Rozwiązania podlegające opatentowaniu i zakres dozwolonych wyłączeń • Zakaz dyskryminacji • Dozwolony użytek cudzych wynalazków • Przymusowe wkroczenie w wyłączność uprawnionego • Czas ochrony • System szczególnej ochrony produktów medycznych i środków ochrony roślin • Zakres prawa z patentu • Pośrednia ochrona produktu

40. UE Rozporządzenie Nr 1768/92 oraz rozporządzenie Nr 1610/96 W Unii Europejskiej umożliwiono dodatkową ochronę w odniesieniu do dwóch kategorii wynalazków: produktów leczniczych oraz środków ochrony roślin.

41. UE Rozporządzenie Nr 772/2004 Dotyczy porozumień o transferze technologii, m.in. określa katalog klauzul kwalifikowanych jako „ograniczenia podstawowe” oraz katalog postanowień uznanych za „ograniczenia wykluczone”, a także wskazuje na progi udziału w rynku, po przekroczeniu których rozporządzenie to nie znajduje zastosowania.

42. Dyrektywa 98/44 Dyrektywa została implementowana przez wszystkie kraje UE, w Polsce to Rozdział 9 PWP: „Przepisy szczególne dotyczące wynalazków biotechnologicznych”. Regulacja ta została ona również zapisana do Regulaminu wykonawczego do KPE - rozdział VI „Wynalazki biotechnologiczne”.