Zmiany w podstawie programowej z matematyki na III i IV etapie edukacyjnym

1. Zmiany w podstawie programowej z matematyki na III i IV etapie edukacyjnym Niwki, 28.01.2013r. opracowanie: Maria Romanowska

2. W grudniu 2008 r. nastąpiła zmiana podstawy programowej z matematyki na wszystkich etapach kształcenia. W 2009 r. MEN wydał rozporządzenie w sprawie dopuszczenia do użytku szkolnego poszczególnych programów nauczania. Głównym powodem zmian było wprowadzenie od 2010r. Obowiązkowej matury z matematyki na poziomie podstawowym. Poważnej modyfikacji programu dokonano już w sierpniu 2007r. Kiedy to przesunięto część materiału z klas I-III do klas IV-VI szkoły podstawowej oraz z klas IV-VI do gimnazjum. Nauczyciel nie powinien jednak omawiać tematów od początku realizowanych na niższym etapie edukacyjnym. Tematy powinien pogłębiać i poszerzać. Nauczyciel uczący w gimnazjum powinien znać podstawę programową dla szkoły podstawowej i analogicznie nauczyciel uczący w szkole ponadgimnazjalnej powinien znać podstawę programową III etapu edukacyjnego. Zwiększanie zakresu umiejętności ucznia zdolnego powinno polegać na zwiększaniu stopnia trudności zadań niż poszerzaniu tematyki.

3. III etap edukacyjny - gimnazjum Z II etapu edukacyjnego (klasy IV-VI) do III etapu edukacyjnego (gimnazjum) przeniesiono: 1. Odczytywanie i zapisywanie liczb naturalnych dodatnich w systemie rzymskim w zakresie 30 – 3000. 2. Po szkole podstawowej uczeń gimnazjum ma nabyć umiejętność podstawowych obliczeń procentowych z uwzględnieniem praktycznych obliczeń związanych z VAT oraz odsetek od lokaty rocznej 3. Rozwiązywanie równań z 1 niewiadomą, w których niewiadome występują po obu stronach równania Pojęcie wartości bezwzględnej występuje wśród wymagań szczegółowych klas IV-VI, natomiast nie jest wymienione w podstawie programowej dla gimnazjum. W gimnazjum uczeń wykorzystuje wartość bezwzględną do obliczania odległości dwóch punktów na osi liczbowej.

4. III etap edukacyjny - gimnazjum Na III etapie edukacyjnym uczeń określa podstawowe własności funkcji bez opisu ich monotoniczności. Nie musi znać pojęcia funkcji liniowej ani interpretacji geometrycznej układu równań liniowych. Nowością w podstawie programowej w gimnazjum jest określanie mediany zestawu danych.

5. III etap edukacyjny - gimnazjum Nie ma w treściach nauczania w nowej podstawie programowej porównywania liczb wymiernych, ale te zagadnienia są w nowej podstawie programowej dla klas IV - VI szkoły podstawowej (II etap edukacyjny). Nie ma w treściach nauczania w III etapie edukacyjnym liczb niewymiernych, chociaż jest wyłączanie liczby z pod pierwiastka i włączanie pod pierwiastek.

6. III etap edukacyjny - gimnazjum Uczeń powinien rozpatrywać kąty środkowe, nie musi natomiast znać pojęcia kąta wpisanego i twierdzenia o kątach wpisanych i środkowych opartych na tym samym łuku. Musi opanować własności kątów odpowiadających i naprzemianległych bez używania ich nazw. Uczeń powinien konstruować symetralną odcinka, dwusieczną kąta, kąty o miarach 30, 45, 60 stopni bez znajomości precyzyjnego opisu etapów konstrukcji i dowodu jej poprawności.

7. III etap edukacyjny - gimnazjum Uczeń powinien wykorzystać podobieństwo figur do rozpoznawania wielokątów podobnych i obliczania wymiarów wielokąta powiększonego lub pomniejszonego w danej skali. Uczeń powinien korzystać z własności trójkątów prostokątnych podobnych bez znajomości podobieństwa Twierdzenie Talesa z III etapu edukacyjnego zostało przesunięte do IV etapu edukacyjnego na poziom rozszerzony

8. Większość zmian w podstawie programowej z matematyki dla zakresu podstawowego na IV etapie edukacji wynika z przesunięć treści: z gimnazjum do liceum oraz między poziomami podstawowym i rozszerzonym

10. Treści nauczania - wymagania szczegółowe

29. 300 godz. - poziom podstawowy 180 godz. - poziom rozszerzony

30. Dziękuję za uwagę

31. Zadania na dowodzenie – planimetria część I

37. Ocenianie holistyczne Polega ono na tym, że nie analizuje się krok po kroku czynności, które uczeń wykonał, tylko patrzy się całościowo na rozwiązanie przedstawione przez ucznia i ocenia się, jak daleko zdający posunął się w kierunku pełnego rozwiązania, jak daleko doszedł na drodze do rozwiązania. W szczególności droga, jaką uczeń ma do pokonania, jest rozpisana na kilka kroków. Najistotniejszym krokiem pośrednim jest pokonanie tzw. trudności zasadniczych zadania.

38. Poziomy rozwiązania zadania • Poziom 6: pełne rozwiązanie. • Poziom 5: zasadnicze trudności zadania zostały pokonane bezbłędnie, ale dalsza część rozwiązania zawiera usterki (błędy rachunkowe, niedokonanie wyboru właściwych rozwiązań itp.). • Poziom 4: zasadnicze trudności zadania zostały pokonane bezbłędnie, ale rozwiązanie nie zostało dokończone lub dalsza część rozwiązania zawiera poważne błędy merytoryczne.

39. Poziomy rozwiązania zadania • Poziom 3: zasadnicze trudności zadania zostały pokonane, ale w trakcie ich pokonywania popełniono błędy. • Poziom 2: dokonano istotnego postępu, ale zasadnicze trudności zadania nie zostały pokonane. • Poziom 1: dokonano niewielkiego, ale koniecznego postępu na drodze do całkowitego rozwiązania. • Poziom 0: rozwiązanie niestanowiące postępu.

40. Wykorzystanie poziomów rozwiązania Przy ocenianiu rozwiązań niektórych zadań wykorzystuje się wszystkie poziomy, a przy ocenianiu innych – tylko część z nich. Konsekwencją powyższego faktu jest zmienna skala oceny zadania (np. od 2 do 6 punktów).

41. Główne zasady oceniania rozwiązań Jeśli uczeń pokona zasadnicze trudności, ma przyznawane co najmniej połowę punktów, jaką można uzyskać za zadanie. Jeśli nie dojdzie do pokonania zasadniczych trudności, ale uczeń zrobi coś istotnego, coś, co ma znaczenie dla pełnego rozwiązania zadania, otrzymuje część punktów. [...] zawsze jest to mniej niż połowa punktów możliwych do uzyskania za całe zadanie.