Klinika Reumatologii i Chorób Wewnętrznych Uniwersytet Medyczny w Białymstoku

1. ZMIANY ŚTĘŻEN ORAZ PROFILU GLIKOZYLACJI WYBRANYCH BIAŁEK OSTREJ FAZY U PACJENTÓW Z REUMATOIDALNYM ZAPALENIEM STAWÓW LECZONYCH INFLIKSIMABEM Klinika Reumatologii i Chorób Wewnętrznych Uniwersytet Medyczny w Białymstoku Domysławska I., Klimiuk P.A., Sierakowski S.

2. Przebieg reumatoidalnego zapalenia stawów (r.z.s.) zależy od wczesnego rozpoznania schorzenia, a także prawidłowo prowadzonego postępowania terapeutycznego. Dodatkowe badania laboratoryjne, w tym określanie stężenia i profilu białek ostrej fazy (b.o.f.) są bardzo pomocne w postawieniu rozpoznania choroby oraz w określeniu stopnia jej aktywności.

3. Celem pracy było określenie wpływu leczenia infliksimabem na przebieg choroby, stężenia oraz profil glikozylacji bof. Heterogenność glikoprotein jest wynikiem heterogennej budowy reszt cukrowych- zawartością różnej ilości wariantów dwu-, trój-czteroantenarnych. W przebiegu zapalenia dochodzi do zaburzeń budowy reszt cukrowcowych

4. Do badania zakwalifikowano 32 chorych na reumatoidalne zapalenie stawów (r.z.s.) w wieku od 21 do 72 lat. Chorzy otrzymywali niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), a także leki modyfikujące przebieg choroby w tym metotreksat w dawce 20-25 mg/tydz., glikokortykosteroidy od 5 do 25 mg/tydz. Aktywność choroby analizowano za pomocą indeksu DAS 28. W badanych grupach wykluczono obecność infekcji. Badania wykonano przed włączeniem terapii a także po 3, 6 i 12 miesiącach jej stosowania. Grupę kontrolną stanowiło 15 zdrowych osób, którzy dobrowolnie wyrazili zgodę na pobranie krwi na badania. 

5. Charakterystka badanej grupy

6. Charakterystyka badanej grupy

7. Charakterystyka badanej grupy- czas stosowanej terapii infliksimabem • Średni czas terapii: 14,6 miesiąca • 7 osób zakończyło leczenie przed 6 miesiącem • 3: reakcje alergiczne • 1: nasilenie objawów niewydolności krążenia • 3: nabyte zakażenia • 5 osób zakończyło leczenie w 6 miesiącu z powodu braku odpowiedzi na leczenie

8. Metody • Stężenia kwaśnej glikoproteiny (AGP), antychymotrypsyny (ACT), białka C-reaktywnego (CRP) zostało oznaczone metodą immunoelektroforezy rakietkowej wg Laurella. Heterogenność białek ostrej fazy badano przy użyciu immunoelektroforezy dwóch kierunków z zastosowaniem konkanawaliny A jako liganda 

9. Wyniki: zmniejszenie stężeń białek ostrej fazy

10. Stężenia AGP Norma:700-900 mg/dl Stężenie ACT Norma: 350-450 mg/dl Wyniki: zmniejszenie stężeń białek ostrej fazy

11. Po leczeniu infliksimabem poziom wszystkich badanych białek ostrej fazy uległ istotnemu obniżeniu (p< 0,05) już w trzecim miesiącu terapii 

12. Profil glikozylacji białek ostrej fazy u chorych na r.z.s. był typowy dla przewlekłego procesu zapalnego. Leczenie infliksimabem spowodowało zmniejszenie wartości form dwuantenarnych, ale wciąż wartość współczynnika glikozylacji była znamiennie obniżona w stosunku do grupy kontrolnej (p<0,001) i nie osiągała wartości prawidłowej w pierwszych 6 miesiącach od rozpoczęcia leczenia. 

13. Poprawa stanu klinicznego

14. Poprawa stanu klinicznego

15. Poprawa stanu klinicznego

16. Zmniejszenie wartości OB

18. Wnioski • Leczenie infliksimabem skutecznie wpływa na obniżenie aktywności choroby już w 3 miesiącu od rozpoczęcia terapii • Spadek parametrów zapalnych utrzymuje się przez cały rok terapii • Monitorowanie skuteczności leczenia wymaga oceny wielu parametrów laboratoryjnych oraz stanu klinicznego pacjenta • Ocena stężeń białek ostrej fazy jest skutecznym parametrem laboratoryjnym w planowaniu terapii pacjenta.