"Granice mojego języka są granicami mojego świata". /cyt. z "Traktatu logiczno - filozoficznego"

1. "Granice mojego języka są granicami mojego świata". /cyt. z "Traktatu logiczno - filozoficznego" Ludwika Wittgensteina/

2. Objawowa klasyfikacja zaburzeń mowy według Leona Kaczmarka -cz. 1 • Zaburzenia treści: • zaburzenia procesu uogólniania i abstrakcji • brak logiki w budowanych tekstach • nieprawidłowości w ukierunkowaniu myślenia • (schizofazja)

3. Objawowa klasyfikacja zaburzeń mowy według Leona Kaczmarka -cz. 2 Zaburzenia języka (formy językowej):- niemota - afazja - alalia - agramatyzm - przejęzyczenia (lapsus)

4. Objawowa klasyfikacja zaburzeń mowy według Leona Kaczmarka -cz. 3 Zaburzenia substancji:a) w płaszczyźnie suprasegmentalnej (akcent, tempo, rytm, melodia):- jąkanie- rynolalia (nosowanie)- mowa bezkrtaniowców- afonia- bradylalia (zwolnione tempo mowy)- tachylalia (b. szybkie tempo mówienia)- giełkot (mowa bezładna - tachylalia + chaotyczny sposób językowego formułowania myśli)b) w płaszczyźnie segmentalnej (głoski):- dyslalia - dysortofoniac) w płaszczyźnie supra- i segmentalnej:- palatolalia (rynolalia+ dyslalia złożona)- mutyzm (zamilknięcie)

5. PODZIAŁ DYSLALII ZE WZGLĄDU NA NIEPRAWIDŁOWĄ REALIZACJĘ POSZCZEGÓLNYCH GŁOSEK-cz.1 W obrębie dyslalii  wyodrębniamy następujące wady wymowy: • sygmatyzm - nieprawidłowa realizacja głosek dentalizowanych (=głosek trzech szeregów: ś,ź,ć,dź; s,z,c,dz; sz,ż,cz,dż ); W ramach sygmatyzmu wyróżnia się następujące sposoby realizacji dźwięków: 1. deformacje (mówimy wtedy o sygmatyzmie właściwym), 2. substytucje (parasygmatyzm), czyli zastępowanie jednych głosek dentalizowanych innymi, realizowanymi prawidłowo. 3. elizje (mogisygmatyzm), czyli głoski dentalizowane nie są w ogóle realizowane

6. PODZIAŁ DYSLALII ZE WZGLĄDU NA NIEPRAWIDŁOWĄ REALIZACJĘ POSZCZEGÓLNYCH GŁOSEK-cz.2 • Sygmatyzm właściwy (=sigmatismus,=seplenienie) czyli deformacje są wynikiem zmiany miejsca artykulacji głosek, co powoduje zniekształcenie ich brzmienia. W zależności od miejsca, w którym jest realizowana wadliwa artykulacja, wyróżnia się różne typy seplenienia: • międzyzębowe (= sigmatismus interdentalis), • boczne: prawoboczne i lewoboczne (=s. lateralis), • przyzębowe (s. addentalis), • wargowo-zębowe (labio-dentalis), • świszczące (s. stridens), itd.

7. PODZIAŁ DYSLALII ZE WZGLĄDU NA NIEPRAWIDŁOWĄ REALIZACJĘ POSZCZEGÓLNYCH GŁOSEK-cz.3 Parasygmatyzm (=parasigmatismus) Najczęściej obserwuje się następujące substytucje: • szereg szumiący  sz, ż, cz, dż  zastępowany szeregiem syczącym  s, z, c, dz (szafa→safa; czapka →capka) • szeregi  syczący i szumiący s, z, c, dz; sz, ż, cz, dż zastępowane przez  szereg ciszący ś, ź, ć, dź (sanki → sianki; czapka → ciapka) • spółgłoski dentalizowane trące  s, z, ś, ź, sz, ż  mogą też być zastępowane przez przytarte  c, dz, ć, dź, cz, dż (zima → cima) • spółgłoski dentalizowane dźwięczne mogą być zastępowane przez odpowiednie bezdźwięczne (koza →kosa, żyto →szyto) • pewne głoski dentalizowane mogą być mylone z innymi (zazwyczaj z tymi, przez które były zastępowane we wcześniejszej fazie rozwoju); są to objawy sygmatyzmu fizjologicznego, rozwojowego (szafa →safa; szafa →siafa).

8. PODZIAŁ DYSLALII ZE WZGLĄDU NA NIEPRAWIDŁOWĄ REALIZACJĘ POSZCZEGÓLNYCH GŁOSEK-cz.4 • rotacyzm -  deformacja (=nieprawidłowa realizacja) głoski r ; najczęściej spotykamy rotacyzm języczkowy (=uvularny)- wibruje języczek (uvula) • pararotacyzm –substytucja (=zastępowanie głoski inną głoską) głoski r (rak→ lak) • kappacyzm -  deformacja głoski k ; • parakappacyzm- zastępowanie głoski k inną głoską (kot →tot); • gammacyzm -  deformacja głoski g; • paragammacyzm- zastępowanie głoski g inną głoską (guma →duma); • lambdacyzm -  deformacja głoski l; • paralambdacyzm- zastępowanie głoski l inną głoską (lampa → jampa); • betacyzm - deformacja głoski b ; • parabetacyzm- zastępowanie głoski b inną głoską (bałwan →wałwan); • mowa bezdźwięczna -  realizacja głosek dźwięcznych bezdźwięcznie, bez drgań wiązadeł głosowych, np. g  → k (guma →kuma); b → p (bałwan →pałfan). Przyczyną bezdźwięczności jest zwykle zaburzenie słuchu fonemowego, tj.nieróżnicowanie dźwięków o tym samym miejscu artykulacji.Przy mowie bezdźwięcznej z reguły występuje obniżenie napięcia mięśniowego: wargi i policzki są wiotkie, głos jest cichy, monotonny, bezbarwny.