Autorzy: Kinga Konieczna I Agnieszka Dulska

1. EGIPT Autorzy: Kinga Konieczna I Agnieszka Dulska

2. ŻYCIE RODZINNE • Bogaty mężczyzna mógł mieć kilka żon (faraon miał ich setki). Pierwsza małżonka była partnerką męża. Zarządzała domem i władała domowym majątkiem. Nie musiała ciężko pracować, miała bowiem służbę. Służące pomagały jej w malowaniu i układaniu włosów. W bogatych rodzinach małżeństwa zawierano z rozmysłem. Król poślubiał obce księżniczki z powodów politycznych. Inne małżeństwa oparte były na miłości i szacunku. Malowidła często przedstawiają męża i żonę obejmujących się czule. W rodzinie było zwykle pięcioro lub sześcioro dzieci.

3. W skrócie: • Służba- Bogata rodzina egipska miała liczną służbę • Dzieci – Egipcjanie cenili życie rodzinne i lubili dzieci. Rodzice wymagali od dzieci szacunku i posłuszeństwa. • Bóstwo domowe- Bogowie mieszkali nie tylko w świątyniach, ale również w domach zwykłych ludzi. Najpopularniejszym bóstwem domowym za czasów nowego państwa był Bes.

4. Pismo • Egipcjanie wynaleźli pismo Hieroglify. Była to najwcześniejsza, najtrwalsza w formie i najdłużej w świecie ( obok pisma chińskiego) funkcjonująca forma pisma. Sami Egipcjanie nazywali swój system zapisu medu- neczer- ,, Słowa (lub mowa) boga”.

6. Bogowie Egiptu • ATUM - przedstawiany w postaci mężczyzny z koroną faraonów na głowie. W teologii miasta Heliopolis opisywany jako pra-bóg: pierwszy pagórek wyłoniony z praoceanu. • RE (Ra) - bóg Słońca. Jego głowę zdobi dysk słoneczny. Kapłani miasta Heliopolis złączyli jego kult z wcześniejszym kultem boga Amona. Tworzył pary z wieloma bogami. Był słońcem, które świeciło w południe, właścicielem barki, którą wszyscy bogowie płyną po niebie (czyli wewnątrz bogini Nut) każdego dnia ze wschodu na zachód, z krainy życia do krainy umarłych. Płynęli, aby odrodzić siebie i świat dnia następnego, podtrzymać porządek kosmosu uosobiony w postaci bogini Maat. • PTAH - przedstawiany jako mężczyzna z ogoloną głową, z berłem w ręku. W Memfis był uważany za boga stwórcę całego świata mocą myśli i słowa. Jego świętym zwierzęciem był byk Apis. • SOBEK - bóg-krokodyl, którego uważano, szczególnie w okresie XI i XII dynastii (dzieje Egiptu obejmują XXX dynastii), za stwórcę świata.

7. ANUBIS - bóg zmarłych. Jego świętym zwierzęciem był czarny pies prawdopodobnie błędnie uważany też za szakala). Anubis pomagał Ozyrysowi w świecie umarłych, gdzie prześwietlał myśli człowieka. • TOT (Thot) - bóg Księżyca i władca czasu przedstawiany jako ibis, pawian albo człowiek z głową tych zwierząt. Uznany za wynalazcę pisma, stał się opiekunem pisarzy. Uważany był także za twórcę kalendarza. Kapłani z miasta Heliopolis widzieli w nim stwórcę całego kosmosu i bogów.

8. AMON - bóg o niebieskiej skórze i głowie zdobionej dwoma piórami. W rękach trzyma bicz i znak życia anch. Jego znaczenie rosło od XI dynastii, gdy Teby stały się stolicą Egiptu. Utrzymał wysoką pozycję przez ponad 200 lat, zwykle w parze Amon-Re. • HORUS - przedstawiany jako sokół lub człowiek z jego głową. Uosabiał cały Egipt. Fumonowie utożsamiali się z Horusem przejmowali różne jego imiona. Słońce, Księżyc były jego oczami, stąd tytuł Pana Niebios. Horusa-faraona otaczały zwykle boginie: Nechbet (sęp) i Wadżet (kobra), które symbolizowały połączony Egipt Górny i Dolny oraz uosabiały Hathor.

9. SET - gwałtowny Pan Burzy, piorunów i pustyni. Jego świętym zwierzęciem był dziwny czworonóg (połączenie osła-antylopy-świni-psa). Możliwe, że był najważniejszym bogiem Egiptu przed I dynastią; zdetronizował go Horus (słynne są przekazy o ich walce). Zaczynając od XXV dynastii, staje się wcieleniem zła, utożsamiany z przeciwnikiem wszystkich bogów Egiptu i ludzi - wężem Apopisem. Tymczasem wcześniej przedstawiano go, jak stoi w barce Re i przebija włócznią złego Apopisa. Możliwe, że Seta uważano za boga obcokrajowców, o których opinia była coraz gorsza. Pojawiło się przekonanie, że "Horus jest bogiem Egiptu, a Set wszystkich innych narodów". Miał być jedynym bogiem, który nie umrze. • CHNUM - bóg z głową barana, który lepił ludzi i bogów na kole garncarskim. Często łączony z Re i innymi bogami. IZYDA - małżonka i mścicielka Ozyrysa, opiekunka świata, przedstawiana, podobnie jak Hathor, z dyskiem słonecznym

10. ATON - tarcza słoneczna utożsamiana z wczesnym odzwierciedleniem boga słonecznego. Pojawił się w czasach XVIII dynastii; jeden z jej faraonów, zakochany w Atonie, przyjął imię Echnaton (tzn. "pożyteczny dla Atona"), założył nową stolicę religijną dla całego Egiptu i rozpoczął prześladowania kultu innych bogów. Niektórzy religioznawcy widzą w tym wydarzeniu narodziny monoteizmu - pierwszego w dziejach ludzkości. OZYRYS - władca świata umarłych i ich sędzia, przedstawiany często w postaci mumii. Każdy Egipcjanin chciał się z nim utożsamić po śmierci, aby przejąć jego moc zmartwychwstania (Ozyrysa zabił bóg Set, wskrzesili zaś inni bogowie przy pomocy bogini Izydy).

11. HATHOR - bogini nieba i uosobienie Wielkiej Macierzy, przedstawiana najczęściej w dwóch postaciach: kobiety z dyskiem słonecznym na głowie między rogami albo jako krowa. Była okiem Horusa i okiem Re, łzami, z których powstał człowiek. Opiekunka kobiet rodzących i Drzewo Życia po śmierci. Utożsamiały się z nią żony faraonów. Inne boginie, jak choćby Maat, Izyda, Nut, Sachinet, Bastet, Neit, Seszat, Mut przejmowały jej cechy. Jako bogini Uto-Wadżet (atakującą kobrę), była promieniami słońca: życiodajnymi i śmiercionośnymi, które symbolizował ureusz (znak węża), noszony na czole przez władców.

12. Społeczeństwo • 1. Chłopi - formalnie wolni, posiadali własne działki z czego się utrzymywali, lecz musieli także pracować w konkretnych miejscach wyznaczonych z góry (majątki świątynne i państwowe). • 2. Rzemieślnicy - pozycja społeczna i majątkowa wyższa od chłopów- pracowali głównie na zlecenia państwowe lub świątynne • 3. Żołnierze - każdy nim mógł być (chłopi, rzemieślnicy, Libijczyny, Nubijczycy itp.)- podstawa armii - piechota- od czasów Nowego Państwa jednostki lekkich rydwanów bojowych. • 4. Niewolnicy - głównie robili za służbę w pałacach produkcją dóbr zajmowali się ludzie wolni.

13. Zdjęcia

14. Zdjęcia

16. Klątwa Faraona

17. KLĄTWA FARAONA • ,,Niechaj śmierć na rączych skrzydłach dosięgnie tego, kto naruszy grób faraona”. Wiosną 1923 roku gazety na całym świecie doniosły o odkryciu we wnętrzu grobowca Tutanchamona inskrypcji tej treści. Powodem sensacji była nagła śmierć lorda Carnarvona, który jako jeden z pierwszych wszedł do wnętrz grobowca. Twierdzono, że zmarły faraon rozgniewał się i ,,przeklął” tych, którzy zakłócili jego spokój. Od tej pory śmierć każdego, kto związany był z odkryciem, tłumaczono sobie działaniem klątwy. Jeszcze i dziś pojawiają się opinie, że przyczyną niektórych zgonów mógł być jakiś rodzaj bakterii, lub nawet promieniowania we wnętrzu grobowca. Jednak każdą śmierć można jakoś wytłumaczyć, a słynna inskrypcja rzeczywistości nigdy nie istniała. Howard Carter i większość z tych, którzy weszli do środka żyła jeszcze przez wiele lat. Największym pragnieniem faraona było, by jego imię trwało na wieki. Zważywszy, jak słynnym stał się Tutnachamon z chwilą odnalezienia jego grobu, król powinien być zadowolony niż rozgniewany

18. Dziekujemy z uwagę