160 likes | 307 Views
Gabinet Pedagogiczny. Pierwsze zmagania…. … czyli o buncie dwulatka i nie tylko mgr Łukasz Majorek. Skąd się bierze?. Bunt dwulatka Zespół zachowań małego dziecka Jest naturalnym etapem w rozwoju Najczęściej między 18. a 26. miesiącem. Skąd te reakcje?.
E N D
Pierwsze zmagania… … czyli o buncie dwulatka i nie tylko mgr Łukasz Majorek
Skąd się bierze? Bunt dwulatka • Zespół zachowań małego dziecka • Jest naturalnym etapem w rozwoju • Najczęściej między 18. a 26. miesiącem
Skąd te reakcje? • Świadomość różnicy pomiędzy oczekiwaniami a ich spełnianiem • Gniew i frustracja z niezaspokojenia danego pragnienia • Okres pierwszych prób przeciwstawiania się rzeczywistości • Okres sprawdzania możliwości manipulacji rodzicami / opiekunami
Dziecko nie jest w stanie w pełni kontrolować emocji – pojawia się huśtawka nastrojów z wyraźnym gniewem i złością
Profilaktyka, czyli lepiej zapobiegać • uprzedzanie sytuacji • odwracanie uwagi • tak „negocjacyjne” • „nie to nie” • każde „pozytywne przetrwanie” zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia kolejnej reakcji o podobnym nasileniu • rytuały jako pomoc w sytuacjach newralgicznych • „trening” czyli oswajanie z odmową
Sytuacja zagrażająca zdrowiu dziecka Sytuacja „bezpieczna” – czyli zdrowie dziecka, innych osób oraz otoczenie są niezagrożone Interwencja
Odmowa współpracy przy ubieraniu Krzyki Akcja „Ja chcę!” Bicie drugiej osoby Zabawa / rzucanie jedzeniem - przerywamy, czekamy… - mówimy do dziecka spokojnie, wręcz ściszonym głosem ignorujemy, przeczekujemy, przy dłuższym buncie wyprowadzamy lub wynosimy ze sklepu oddzielamy, izolujemy do uspokojenia, rozmawiamy zabieramy talerz, podpowiadamy akceptowaną formę odmowy Przykłady i reakcje
Ogólne założenia postępowania • nie podnosimy głosu • przeczekujemy największą histerię • nie zmieniamy zdania dlatego, że dziecko już się uspokoiło • po uspokojeniu sytuacji rozmawiamy – coś co dla nas jest oczywiste nie musi takie być dla dziecka
Mierzymy siły na zamiary a zamiary na możliwości
Konsekwencja • „nie bo nie” nie wystarczy • konsekwencja daje poczucie bezpieczeństwa • jest naturalna • początki są czasem trudne, potem można odpuścić • mówię A – robię A
Analiza sytuacji i błędów • Omawiamy z dzieckiem sytuację – ma ono prawo czuć złość, ale omawianym zachowaniem niczego nie zyska 2. Przyglądamy się własnemu zachowaniu i reakcji – może coś było nie tak, coś można poprawić
Zalety etapu buntu • okazja do jasnego ustalenia granic • kształtowanie się poczucia indywidualności • budowanie więzi – rola wyjaśnienia „post factum” • rodzic „rośnie” w zaufanie i kompetencje
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ i życzę powodzenia w zmaganiach www.gabinet-progres.pl