Polityka gospodarcza

1. Polityka gospodarcza Wykład 4: Polityka fiskalna - budżet, deficyt, dług publiczny

2. Budżet państwa jako instrument polityki fiskalnej • Budżet państwa: Roczny plan finansowy państwa obejmujący zestawienie dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów państwa, oraz wskazujący źródła pokrycia niedoboru lub kierunki rozdysponowania nadwyżki; • Budżet państwa uchwalany w postaci ustawy budżetowej na okres roku kalendarzowego; • Wielkość i struktura budżetu zależą od decyzji politycznych, ale mają skutki ekonomiczne i społeczne. Dariusz K. Rosati, 2011/2012

3. Ustawa budżetowa Art. 109. Ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. 2009 nr 157 poz. 1240) ze zm: 1. Ustawa budżetowa jest podstawą gospodarki finansowej państwa w danym roku budżetowym. 2. Ustawa budżetowa składa się z: 1) budżetu państwa; 2) załączników; 3) postanowień, których obowiązek zamieszczenia w ustawie budżetowej wynika z niniejszej ustawy lub z odrębnych ustaw. 3. Ustawa budżetowa jest uchwalana na okres roku budżetowego. 4. Rokiem budżetowym jest rok kalendarzowy. 5. Ustawa budżetowa nie może zawierać przepisów zmieniających inne ustawy.

4. Budżet państwa Art. 110. Budżet państwa określa: 1) łączną kwotę prognozowanych podatkowych i niepodatkowych dochodów budżetu państwa; 2) łączną kwotę planowanych wydatków budżetu państwa; 3) kwotę planowanego deficytu budżetu państwa wraz ze źródłami jego pokrycia; 4) łączną kwotę prognozowanych dochodów budżetu środków europejskich; 5) łączną kwotę planowanych wydatków budżetu środków europejskich; 6) wynik budżetu środków europejskich; 7) łączną kwotę planowanych przychodów budżetu państwa; 8) łączną kwotę planowanych rozchodów budżetu państwa; 9) planowane saldo przychodów i rozchodów budżetu państwa; 10) limit zobowiązań z tytułu zaciąganych kredytów i pożyczek oraz emitowanych papierów wartościowych.

5. Podstawowa tożsamość budżetowa T + NT – Cg – Tr – Int – Ig = B gdzie: B = saldo budżetu T = dochody podatkowe NT = dochody niepodatkowe Cg = konsumpcja państwa (wydatki bieżące) Tr = transfery (bieżące i kapitałowe) Ig = inwestycje publiczne (wydatki inwestycyjne) Int = odsetki od długu publicznego Dariusz K. Rosati, 2011/2012

6. Dochody i wydatki budżetu państwa w Polsce, 1999-2012, % PKB

7. Dochody budżetu • Dochody krajowe i zagraniczne; • Dochody bieżące (daniny uzyskiwane z bieżącej działalności) i majątkowe (uzyskiwane z dzierżawy i najmu, z dywidend, z odsetek od lokat i pożyczek, opłaty, spadki); • Dochody podatkowe (wraz ze składkami na ubezpieczenia społeczne) i niepodatkowe (np. dywidendy spółek skarbu państwa, dochody z własności publicznej, wpłata zysku z NBP); • Wskaźnik fiskalizmu: stosunek dochodów do PKB; • Różnica między dochodami i przychodami (uzyskiwanymi ze sprzedaży majątku, prywatyzacji, sprzedaży papierów wartościowych, otrzymanych pożyczek i kredytów, ze spłat pożyczek i kredytów); • Operacje bieżące („nad kreską”) i kapitałowe („pod kreską”). Dariusz K. Rosati, 2011/2012

8. Dochody budżetu Art. 111. Dochodami podatkowymi i niepodatkowymi budżetu państwa są: 1) podatki i opłaty, w części, która zgodnie z odrębnymi ustawami nie stanowi dochodów jednostek samorządu terytorialnego, przychodów państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych; 2) cła; 3) wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych oraz jednoosobowych spółek Skarbu Państwa; 4) wpłaty z tytułu dywidendy; 5) wpłaty z zysku Narodowego Banku Polskiego; 6) wpłaty nadwyżki środków finansowych agencji wykonawczych; 7) dochody pobierane przez państwowe jednostki budżetowe, o ile odrębne ustawy nie stanowią inaczej; 8) dochody z najmu i dzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, dotyczące składników majątkowych Skarbu Państwa, o ile odrębne ustawy nie stanowią inaczej; 9) odsetki od środków zgromadzonych na rachunkach bankowych państwowych jednostek budżetowych lub organów władzy publicznej, o ile odrębne ustawy nie stanowią inaczej; 10) odsetki od lokat terminowych ustanowionych ze środków zgromadzonych na centralnym rachunku bieżącym budżetu państwa; 11) odsetki od udzielonych z budżetu państwa pożyczek krajowych i zagranicznych; 12) grzywny, mandaty i inne kary pieniężne, o ile odrębne ustawy nie stanowią inaczej; 13) spadki, zapisy i darowizny w postaci pieniężnej na rzecz Skarbu Państwa; 14) dochody ze sprzedaży majątku, rzeczy i praw, niestanowiące przychodów budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzących: a) ze sprzedaży papierów wartościowych, b) z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego, o ile odrębne ustawy nie stanowią inaczej; 15) inne dochody określone w odrębnych ustawach lub umowach międzynarodowych; 16) środki europejskie i środki na realizację projektów pomocy technicznej w ramach celu Europejska Współpraca Terytorialna. (EFRR) i Programów Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa oraz środki, środki Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji na określone wydatki w ramach Wspólnej Polityki Rolnej, środki Norweskiego Mechanizmu Finansowego 2004–2009, Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego 2004–2009; oraz inne środki, po ich przekazaniu na rachunek dochodów budżetu państwa; 17) odsetki wykupywane przez nabywców obligacji skarbowych lub nadwyżka wynikająca z różnicy pomiędzy ceną emisyjną a wartością nominalną zbywanych obligacji skarbowych.

9. Wskaźnik fiskalizmu w Polsce

10. Wydatki budżetu • Wydatki bieżące i inwestycyjne; • Wydatki wg przeznaczenia dzielą się na finalne (na konsumpcję i inwestycje – G) i redystrybucyjne (transfery); • Wydatki wg funkcji dzielą się na: • tradycyjne funkcje państwa (administracja, prawo i porządek, wymiar sprawiedliwości, obrona narodowa), • funkcje socjalne (transfery), • funkcje gospodarcze (dotacje, subsydia), • na obsługę długu; • Wskaźnik stopy redystrybucji budżetu: stosunek wydatków do PKB; • Różnica między wydatkami (operacje „nad kreską”) a rozchodami (spłaty kredytów i pożyczek, wykup papierów wartościowych, udzielone pożyczki – operacje „pod kreską”). Dariusz K. Rosati, 2011/2012

11. Wydatki budżetu państwa Art. 112. 1. Wydatki budżetu państwa są przeznaczone w szczególności na: 1) funkcjonowanie organów władzy publicznej, w tym organów administracji rządowej, organów kontroli i ochrony prawa oraz sądów i trybunałów; 2) zadania wykonywane przez administrację rządową; 3) subwencje ogólne dla jednostek samorządu terytorialnego; 4) dotacje dla jednostek samorządu terytorialnego; 5) wpłaty do budżetu Unii Europejskiej, zwane dalej „środkami własnymi Unii Europejskiej”; 6) subwencje dla partii politycznych; 7) dotacje na zadania określone odrębnymi ustawami; 8) obsługę długu publicznego; 9) wkład krajowy na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich lub środków przeznaczonych na realizację programów przedakcesyjnych oraz Programu Środki Przejściowe; środków przeznaczonych na realizację: a) programów w ramach celu Europejska Współpraca Terytorialna, pochodzących z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, b) programów w ramach Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa, c) Norweskiego Mechanizmu Finansowego 2004–2009, d) Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego 2004–2009, a także innych środków. 2. Z budżetu państwa są finansowane zadania określone w odrębnych ustawach i umowach międzynarodowych.

12. Finansowanie deficytu • Zaciąganie pożyczek przez rząd w banku centralnym: rośnie podaż pieniądza banku centralnego (pieniądza rezerwowego - reservemoney) i następuje monetyzacja deficytu (ta metoda w Polsce jest prawnie zakazana – Art. 220 Konstytucji RP); • Zaciąganie pożyczek i kredytów w bankach komercyjnych; • Zaciąganie pożyczek na rynku (od przedsiębiorstw i osób prywatnych); • Zaciąganie pożyczek i kredytów za granicą; • Dochody z prywatyzacji i inne dochody jednorazowe. Dariusz K. Rosati, 2011/2012

13. Finansowanie deficytu przy pomocy zwiększania bazy monetarnej • Gdy deficyt finansowany jest bezpośrednio dodatkową emisją pieniądza (który dostarcza bank centralny), koszt finansowania krótkim okresie albo wynosi zero (tylko koszt druku banknotów i bicia monet), albo jest niski gdy deficyt finansowany jest pożyczką z banku centralnego po stopie procentowej niższej od stóp rynkowych; • Różnica między (zerowym lub obniżonym) kosztem emisji pieniądza a kosztem zaciągnięcia długu na rynku stanowi zysk z emisji – tzw. seniorat (seignorage); • Gdy zwiększanie bazy monetarnej przekracza ilość pieniądza, która zapewnia utrzymanie stabilności cen, pojawia się inflacja, która obniża wartość realną pieniądza i realną wartość długu – jest to tzw. podatek inflacyjny; • Finansowanie przyrostu deficytu budżetowego wzrostem bazy monetarnej powoduje wzrost produkcji i dochodu, ale wpływ na stopę procentową jest nieokreślony ex ante (zob. model IS-LM – obie krzywe przesuwają się w prawo); • Polityka pieniężna, która stara się utrzymać stopy procentowe na niezmienionym poziomie przy wzroście wydatków rządowych i deficytu nazywa się polityką akomodującą (monetaryaccommodation); • Na dłuższą metę pojawia się inflacja i ogranicza efekt wzrostu G (krzywa Philipsa). Dariusz K. Rosati, 2011/2012

14. Finansowanie deficytu z długu • Koszt równy stopie oprocentowania pożyczek zaciąganych przez rząd; • Jeśli polityka pieniężna nie jest akomodująca, pożyczki zaciągane przez rząd powodują wzrost stóp procentowych i występuje efekt „wypierania” (crowding-out); • Na dłuższą metę, przy założeniu pełnej racjonalności konsumenta, może wystąpić tzw. równoważność rikardiańska (Ricardianequivalence, Barro-Ricardo equivalence), czyli twierdzenie, że finansowanie wydatków z długu jest równoznaczne z finansowaniem z podatków – uczestnicy rynku zdaja sobie sprawę, że spłata długu wymaga podniesienia podatków przyszłości, i wstrzymują się z zakupami. • Ale badania empiryczne nie potwierdzają równoważności rikardiańskiej; Dariusz K. Rosati, 2011/2012

15. Dług publiczny • Kategorie długu publicznego: państwowy dług publiczny, dług Skarbu Państwa, zobowiązania wymagalne Skarbu Państwa (np. wynagrodzenia w sektorze publicznym), zobowiązania niewymagalne Skarbu Państwa (z tytułu gwarancji i poręczeń); • Roczne deficyty powiększają dług publiczny; • Potrzeba długofalowej stabilizacji relacji długu publicznego do PKB wymaga ostrożnej polityki fiskalnej; • Polityka stabilizowania relacji dług/PKB i wpływanie na oczekiwania rynku w celu obniżania długookresowych stóp procentowych. Dariusz K. Rosati, 2011/2012

16. Państwowy dług publiczny Art. 72. 1. Państwowy dług publiczny obejmuje zobowiązania sektora finansów publicznych z następujących tytułów: 1) wyemitowanych papierów wartościowych opiewających na wierzytelności pieniężne; 2) zaciągniętych kredytów i pożyczek; 3) przyjętych depozytów; 4) wymagalnych zobowiązań: a) wynikających z odrębnych ustaw oraz prawomocnych orzeczeń sądów lub ostatecznych decyzji administracyjnych, b) uznanych za bezsporne przez właściwą jednostkę sektora finansów publicznych będącą dłużnikiem. Dariusz K. Rosati, 2011/2012

17. Państwowy dług publiczny • Państwowy dług publiczny obejmuje dług podsektora rządowego (tj. dług Skarbu Państwa i dług pozostałych instytucji podsektora rządowego), dług podsektora samorządowego oraz dług podsektora ubezpieczeń społecznych. Dariusz K. Rosati, 2011/2012

18. Państwowy dług publiczny Art. 73. 1. Państwowy dług publiczny oblicza się jako wartość nominalną zobowiązań jednostek sektora finansów publicznych po wyeliminowaniu wzajemnych zobowiązań między jednostkami tego sektora. 2. Przez wartość nominalną zobowiązania rozumie się wartość nominalną: 1) wyemitowanych papierów wartościowych; 2) zaciągniętej pożyczki, kredytu lub innego zobowiązania, to jest kwotę świadczenia głównego, należną do zapłaty w dniu wymagalności zobowiązania. 3. Wartość nominalna zobowiązań indeksowanych lub kapitalizowanych odpowiada początkowej wartości nominalnej z uwzględnieniem przyrostu kapitału, wynikającego z indeksacji lub kapitalizacji, naliczonego na koniec okresu sprawozdawczego. 4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się do obliczania kwot niewymagalnych zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji niezaliczanych do państwowego długu publicznego, a także odpowiednio do obliczania długu Skarbu Państwa oraz kwot niewymagalnych zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji niezaliczanych do długu Skarbu Państwa. Dariusz K. Rosati, 2011/2012

19. Państwowy dług publiczny Dług publiczny wzrasta m.in., gdy: • minister finansów sprzedaje na rynku obligacje lub bony skarbowe dla pokrycia deficytu budżetowego; • miasto Warszawa zaciąga kredyt na budowę metra; • dyrektor szpitala nie płaci rachunku za energię elektryczną, tłumacząc się niedostatecznym finansowaniem z Narodowego Funduszu Zdrowia; • deficytowe przedsiębiorstwo publiczne, które uzyskało w przeszłości rządową gwarancję na kredytowany zakup materiałów do produkcji lub na wzrost wynagrodzeń, obecnie nie spłaca kredytu. Dariusz K. Rosati, 2011/2012

20. Dług Skarbu Państwa Wustawie o finansach publicznych z 2009 roku nie sformułowano definicjidługu Skarbu Państwa, ale są odniesienia, np.: • Minister Finansów ogłasza w terminie do dnia 31 maja roku następnego, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym RP „Monitor Polski” kwotę i relację do produktu krajowego brutto m.in. długu Skarbu Państwa, • Minister Finansów określa w drodze rozporządzenia szczegółowy sposób ustalania wartości zobowiązań zaliczanych m.in. do długu Skarbu Państwa, • Minister Finansów sprawuje kontrolę nad stanem długu Skarbu Państwa w celu zapewnienia przestrzegania zasady stanowiącej, iż państwowy dług publicznych nie może przekroczyć 60% wartości rocznego PKB, • Minister Finansów opracowuje czteroletnią strategię zarządzania długiem Skarbu Państwa.

21. Dług Skarbu Państwa Dług krajowy Skarbu Państwa obejmuje zobowiązania Skarbu Państwa z tytułu skarbowych papierów wartościowych wyemitowanych na rynek krajowy, pozostały dług krajowy Skarbu Państwa z tytułu: zobowiązań wymagalnych państwowych jednostek budżetowych, państwowych funduszy celowych nieposiadających osobowości prawnej, państwowych zakładów budżetowych (do 2010 r.) oraz gospodarstw pomocniczych (do 2010 r.), zobowiązań z tytułu niepodwyższania płac w sferze budżetowej (do 2008 r.), zadłużenia Funduszu Pracy (do 2006 r.) oraz przedpłat na samochody. Dług zagraniczny Skarbu Państwa obejmuje: — zobowiązania Skarbu Państwa z tytułu skarbowych papierów wartościowych wyemitowanych na rynek międzynarodowy (tj. obligacje zagraniczne — obligacje nominowane w walutach obcych, sprzedawane na rynkach zagranicznych oraz obligacje emitowane na rynkach zagranicznych nominowane w walucie kraju, w którym są sprzedawane, obligacje typu Brady — obligacje wyemitowane w październiku 1994 r. w ramach redukcji i restrukturyzacji zadłużenia wobec banków komercyjnych zrzeszonych w Klubie Londyńskim), — kredyty i pożyczki zaciągnięte. Dług gwarantowany (poręczony) przez rząd Rzeczypospolitej Polskiej jest to potencjalne zadłużenie Skarbu Państwa.

22. Państwowy dług publicznya a Według wartości nominalnej, po wyeliminowaniu przepływów finansowych pomiędzy podmiotami sektora finansów publicznych. b Według kryterium miejsca emisji — uwzględnia miejsce zaciągania zobowiązań (krajowy lub zagraniczny rynek finansowy).

23. Skarbowe papiery wartościowe • Bon skarbowy (Treasury Bill): krótkoterminowy papier wartościowy oferowany do sprzedaży w kraju na rynku pierwotnym z dyskontem i wykupywanym według wartości nominalnej po upływie okresu na jaki został wyemitowany (do 364 dni włącznie); • Obligacja skarbowa (Treasury Bond): papier wartościowy oferowany do sprzedaży w kraju lub za granicą, oprocentowanym w postaci dyskonta lub odsetek i sprzedawana na rynku pierwotnym z dyskontem, lub według wartości nominalnej, lub powyżej wartości nominalnej, i wykupywany po upływie określonego terminu, nie krótszego niż jeden rok (365 dni). Dariusz K. Rosati, 2011/2012

24. Podstawowe różnice dotyczące długu publicznego – definicja polska a unijna (1) 1) Urzędem odpowiedzialnym za zakres sektora generalgovernment(sektora instytucji rządowych i samorządowych) jest GUS. 2) Council Regulation No 2223/1995 on the European System of National and Regional Accounts in the Community. Kryteria stosowane w ESA95 dotyczą przede wszystkim funkcji realizowanych przez dane jednostki i sposobu ich finansowania. Głównym kryterium branym pod uwagę jest działalność podstawowa danej jednostki – redystrybucja narodowego dochodu i bogactwa; w pozostałych przypadkach stosowana jest reguła 50% (mniej niż 50% kosztów produkcji jest finansowanych przychodami/dochodami ze sprzedaży). ESA2010 (Regulation (EU) No 549/2013 of the EuropeanParliament and of the Council of 21 May 2013 on the European system of national and regional accounts in the European Union) niezmienia powyższej reguły, rozszerza jednakże katalog transakcji zaliczanych do kosztów o odsetki netto, dodatkowo ESA2010 kładzie większy nacisk na kryterium jakościowe klasyfikacji jednostek do sektora. 3) Zgodnie z wytycznymi Eurostatu w odniesieniu do klasyfikacji sektorowej przedsięwzięć związanych z budową infrastruktury, po spełnieniu określonych kryteriów w zadłużeniu sektora instytucji rządowych i samorządowych poza zobowiązaniami przedmiotowych Funduszy mogą być ujmowane także nakłady inwestycyjne poniesione przez podmioty spoza sektora realizujące inwestycje tego typu (imputedloan = pożyczka przypisana).

25. Podstawowe różnice dotyczące długu publicznego – definicja polska a unijna (2) 4) Zobowiązania wymagalne stanowią wydatek na bazie memoriałowej i zgodnie z regulacjami UE są uwzględniane w wyniku (deficycie lub nadwyżce) sektora generalgovernment. 5) Warunki zaliczenia zrestrukturyzowanych bądź zrefinansowanych kredytów handlowych do kategorii pożyczki zawarte są w decyzjiEurostatu z dnia 31 lipca 2012 r. The statistical recording of some operations related to trade credits incurred bygovernmentunits.

26. Podstawowe różnice dotyczące długu publicznego – definicja polska a unijna (3)

27. Arytmetyka „deficyt-dług” Oznaczenia: B = dług publiczny, G = wydatki rządowe, T = podatki, r = stopa procentowa. a) Przy stałym PKB dB = (G – T) + rB (1) Gdzie (G - T) to nadwyżka pierwotna budżetu (primarysurplus); Nawet dla G = T, dług rośnie (dB > 0) w tempie dB/B = r, bo rB > 0 Aby dB/B = 0 (warunek stabilizacji długu), (T - G) = rB > 0 czyli wymagana jest nadwyżka pierwotna > 0. Dariusz K. Rosati, 2011/2012

28. Arytmetyka „deficyt-dług” (cd.) b) Przy rosnącym PKB Dzieląc (1) przez PKB realny = Y, otrzymujemy: dB/Y = G/Y – T/Y + rB/Y (2) Zmiana relacji długu do PKB – d(B/Y) jest równa: d(B/Y) = (dB Y – dY B)/(Y Y) = dB/Y – (dY/Y)(B/Y) (3) Podstawiając (2) do (3), otrzymujemy: d(B/Y) = [(G – T)/Y + rB/Y] – (dY/Y)(B/Y) (4) Przyjmując tempo wzrostu gospodarczego dY/Y = g: d(B/Y) = (G – T)/Y + (r – g)(B/Y) (5) Stabilizacja relacji długu do PKB wymaga d(B/Y) = 0; wówczas: (T - G) = (r – g) B (6) jeśli r < g, nadwyżka pierwotna może być ujemna; jeśli r = g, nadwyżka pierwotna może być = 0; jeśli r > g, nadwyżka pierwotna musi być dodatnia Dariusz K. Rosati, 2011/2012

29. Arytmetyka „deficyt-dług” (dok.) Stała długookresowa relacja długu do PKB równa się (gdy odsetki płacone są bez opóźnień): B/Y = [(G - T)/Y] / g (7) Np. gdy deficyt wynosi 5% PKB, i tempo wzrostu też 5% rocznie, relacja długu do PKB ustabilizuje się na poziomie 100%. c) Przy rosnącym PKB i inflacji (T – G) = (r – g) B – dM0/P (8) Dodatkowa emisja pieniądza rezerwowego M0 zmniejsza potrzeby pożyczkowe i pozwala mieć większy deficyt (mniejszą nadwyżkę). Dariusz K. Rosati, 2011/2012

30. Wzrost, inflacja i seniorat Każdy przyrost wielkości nominalnej bazy monetarnej ΔM0 dostarcza rządowi realnych zasobów (ΔM0/P) i przyczynia się do zmniejszenia długu publicznego – seniorat ΔM0 ΔB + (----) = G – T + (r – g) B P nowy + seniorat = deficyt + obsługa dług wyjściowy długu Seniorat – nie płaci się odsetek od bazy monetarnej Zwiększanie ilości pieniądza może doprowadzić, że deficyt jest finansowany bez zaciągania pożyczek, ale narastanie długu może doprowadzić do inflacji.

31. Arytmetyka „deficyt-dług” Dług publiczny przy stałym PKB (bez wzrostu i bez inflacji) Finansowanie deficytu budżetu przez zaciągnięcie pożyczki: ΔB = (G – T) + r B (1) ΔB – przyrost zadłużenia G – wydatki rządowe T – przychody podatkowe netto = podatki – transfery rządu dla sektora prywatnego r B – obsługa zadłużenia = stopa procentowa * zadłużenie. (G – T) – nadwyżka pierwotna (wyjściowa) budżetu (primarysurplus) Nawet, gdy budżet wyjściowy jest zrównoważony (G – T = 0), dług rośnie (ΔB > 0) w tempie ΔB/B =r, bo rB > 0 Aby ΔB/B = 0 (warunek stabilizacji długu), (T - G) = r B > 0 czyli wymagana jest nadwyżka pierwotna > 0. Im dłużej rząd czeka, tym większy staje się dług i tym większa jest wymagana nadwyżka.

32. Arytmetyka „deficyt-dług” – cd. 1 Dług publiczny - przy rosnącym PKB i bez inflacji Dzieląc obie strony równania budżetu (1) przez realny PKB = Y otrzymujemy: ΔB/Y = G/Y – T/Y + r B/Y (2) Przyjmując, że przybliżeniem zmiany relacji długu do PKB (Δ(B/Y)) jest: Δ(B/Y) = ΔB/Y – (ΔY/Y) (B/Y) (3) i podstawiając (2) do (3) otrzymujemy: Δ(B/Y) = [(G – T)/Y + rB/Y] – (ΔY/Y)(B/Y) (4) Oznaczając realny wzrost ΔY/Y = g, otrzymujemy: Δ(B/Y) = (G – T)/Y + (r – g)(B/Y) (5) Stabilizacja relacji długu do PKB wymaga aby Δ(B/Y) = 0; wówczas: (T - G) = (r – g) B (6) jeśli r < g, nadwyżka pierwotna może być ujemna (deficyt) - gospodarka wzrasta szybciej niż dług; jeśli r = g, nadwyżka pierwotna może być = 0; jeśli r > g, nadwyżka pierwotna musi być dodatnia, bo dług narasta. Stała długookresowa relacja długu do PKB równa się (gdy odsetki płacone są bez opóźnień): B/Y = [(G - T)/Y] / g (7) Np. gdy deficyt wynosi 5% PKB, i tempo wzrostu też 5% rocznie, relacja długu do PKB ustabilizuje się na poziomie 100%.

33. Arytmetyka „deficyt-dług” – cd. 2 Dług publiczny - przy wzroście PKB i inflacji Deficyt budżetowy może być finansowany przez zaciąganie nowego długu lub przez tworzenie dodatkowej bazy monetarnej M0: P – poziom cen; PG – nominalne wydatki publiczne; PB – nominalny dług publiczny, M0 – nominalny zasób pieniądza banku centralnego; i – nominalna stopa procentowa; π – stopa inflacji; Δ(PB) + ΔM0 = PG – PT + i (PB) Dzieląc obie strony przez nominalny PKB = PY, otrzymujemy: ΔPB ΔM0 PG PT PB (------) + ------ = ---- - ---- + i ---- PY PYPYPYPY Używając przybliżenia: PB Δ(PB) PB (PΔY + YΔP) Δ(PB) PB Δ (----) = -------- - ---- ------------------- = -------- - ----- (g + π), PY PYPYPYPYPY i podstawiając do równ. (1) otrzymujemy: B ΔM0 PG PT B G – T B Δ (----) + ------- = ---- - ------ + (i – π –g) ---- = -------- + (r – g) --- Y PY PYPY Y YY B T – G B ΔM0 Δ (----) = 0, gdy ------- = (r – g) ---- - ------ = (T – G) = (r – g) B – ΔM0/P (8) Y Y Y PY Stabilizacja poziomu dług - PKB przy dodatkowej emisji pieniądza rezerwowego M0 zmniejsza potrzeby pożyczkowe i pozwala mieć większy deficyt (mniejszą nadwyżkę).

34. Wzrost PKB, inflacja i seniorat P – poziom cen, PG – nominalne wydatki publiczne, PB – nominalny dług publiczny, M0 – nominalny zasób pieniądza banku centralnego Δ(PB) + ΔM0 = PG – PT + i (PB) Dzieląc obie strony przez nominalny PKB, czyli PY, otrzymujemy: ΔPB ΔM0 PG PT PB (------) + ------ = ---- - ---- + i ---- PY PYPYPYPY Stosując przybliżenie: PB Δ(PB) PB (PΔY + YΔP) Δ(PB) PB Δ (----) = -------- - ---- ------------------- = -------- - ----- (g + π), PY PYPYPYPYPY i podstawiając do równ. (1) otrzymujemy: B ΔM0 PG PT B G – T B Δ (----) + ------- = ---- - ------ + (i – π –g) ---- = -------- + (r – g) --- Y PY PYPY Y YY Realna stopa procentowa r = i – π. Nieoczekiwana inflacja = gdy inflacja rzeczywista przewyższa inflację oczekiwaną ň. Realna stopa procentowa ex ante = ř = i – ň, gdyż realna stopa procentowa ex post = r = i – π. Różnica = r – ř = - (π – ň). Przy dodatniej nieoczekiwanej inflacji π>ň oraz r <ř .